Biraz buruktu şimdi her şey. Evi olan birisi daha büyük bir ev ister evsiz olan kimsesiz ise başını sokacak sıcak bir oda.  Kim elindekiyle yetinmeyi bilmiş ki bu zamana karşı? Kim elindekilerle mutlu olmayı başarabilmiş? Henüz kimse gösterememiş bu cesareti. Soyutlayamamış isteklerinden, arzularından. Kaçamamış daha fazlasını istemekten. Yorulmamış başkasının olanı almaktan. Utanmamış yada, onda var olan başkasında kırıntısı bile olmayan bir şeyi küçümseyip, beğenmemekten. Uslanmamış hiç nefsi. Küçük şımarık bir kız çocuğu gibi daha yenisini  daha iyisini istemiş hayattan. Ailesinden memnun olmamış hiç kibirli insan. Oysa ailesi olsa nelerini vereceğini şaşıran onca insan varken. 

22'sine adım adım yaklaşan, kendi halinde bir kaç şey karalayan biraz uçuk kaçık bir kız. İleride İyi bir Editör olmanın hayalini yaşıyor. Yukarıda ki alıntı hikayemden bir parça. Umarım yüreklerinize  ulaşabilecek kadar kelimelerim sizler için yeterli olur. Sahip olduğunuz  hayatın tadını çıkarabilmeniz dileği ile...