okxandrra

ახალი თავი. 

ჩიტების ჟღურტულს რომ გაიგებ გამთენიისას, მზის პირველი სხივი რომ გაანათებს დედამიწას, მკლავებში მოგიქცევ. აქ, ჩემს მკერდზე მიგაჯაჭვებ, წასვლა რომ აღარ მოგინდეს.

სასაცილოა თუმცა ყველას თავი ის გონია საერთოდაც რომ არ არის. 

ახალი თავიი❤️

დედამიწა იძახებს თამოს, სადახააარ?

აი, უკვე 30-ნი ვართ. 
          ასე მგონია ჩემი ხმა სულს ვერ სწვდება. 
          არადა ვყვირი, ხმამაღლა, თუმცა მაინც არავის ესმის. 
          
          მივეჩვიე სიჩუმეს, არ მინდა მომაბეზრებელი ვიყო, ან უხეში. მხოლოდ პატარა დიალოგი მჭირდება. მაგრამ, ჰაჰ, ჩემი მართლა არავის ესმის. 
          

ფრთას, იმ ფრთას, რომალიც ნახევარ სამყაროს ფარავს. შეუძლია მაღლა, ცისკენ აგაფარფატოს.  სინათლედ მოგევლინოს. 
          
          მაგრამ, სწორედ მაგ ფრთას, იმ ფრთას, რომელიც ნახევარ სამყაროს ფარავს. შეუძლია დაგცეს, კვესკნელში ჩაგიტანოს და სინათლე სიბნელედ გადაგიქციოს. 
          
          მწუხარება ტკივილად გადაგიქციოს, ტკივილი კი გაუსაძლის ყოფად, სუნთქვასაც რომ გიძნელებს. 
          
          ფრთას, სწორედაც რომ იმ დიდ ფრთას, დიდს და ლამაზს, ფარფატას ბუმბულივით და მძიმეს ლოდივით, იმას, ნახევარ სამყაროს რომ ფარავს.  შეუძლია მოგკლას, ნელა, და თან თანჯვით. 
          
          
          
          

ახალი თავიიიი❤️

ახალი თავიიიი❤️❤️

ახალი თავიი❤️