Bir kar tanesi gibiydi onun için umut. Herkesin uyuduğu bir saatte en yüksek uçurumdan atıverdi tüm umutlarını. Gök yüzü kapattı yüzünü, saldu dört bir yana bulutlarını. Evlerin çatısı ise hazırlıklarını yaptı. Zordu taşıması gök yüzünden yağan onca umudu. Güç isterdi.
O ise ;
Şehrin hazırlığına baktı bi süre, göz yaşlarını parmaklarının ucuyla sildi vs yüzüne Hilal'i kıskandıracak bir gülümseme yerleştirdi. "Hiç değilse.." Dedi dumanı türen evlerin camlarında bulutları gözetleyen çocuklara bakarak " Hiç değilse bir avuç çocuk sabah gözlerini bembeyaz bir dünya ile açacak" 
Sonra ise derin bir nefes aldı ciğerlerine ve oradan karanlığa karıştı.