Pamela

Sana dokunmayı istiyorum. Sana dokunmaya cesaret edebilen herkesin elini kırmak istiyorum. Sana sadece ben bakmak istiyorum. Saatlerce izleyeyim, aralıksız. Ama ben izlerken sen bana bakma. Sen bakarsan izleyemem. Çünkü korkarım. Bakışlarımla seni rahatsız, huzursuz etmekten korkarım. Kendini geri çekmenden hareketlerini kısıtlamandan korkarım. Bana bak istiyorum ama ben bakmazken. Sen de izle beni. Dinle beni. İçinden sev beni. Dışa vurabilir miyiz bilmiyorum. Son zamanlarda bunu deneme düşünceleri kafamı dolduruyor ama senin beni sevip sevmediğinden emin olamıyorum, bu yüzden bu düşünceyi defetmeye çalışıyorum. Çünkü hâlâ senle ilgili hayal kurmak istiyorum. Eğer hislerimiz karşılıklı değilse bunu nasıl yapacağım? Yapamam ki. Buna hakkım yok. Bundan dolayı da sevgimi sana söylemeyip hâlâ senle ilgili hayal kurabilme düşüncesi daha cazip geliyor. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Sanırım söylemekten vazgeçiyorum. Belki sen söylersin. Ama sanırım senin söylemenden de korkuyorum. Sevgimden emin mi olamıyorum, ne? Bak mesela şuan... Tamamen kararsız hissediyorum sana karşı. Offf, of...

Artık bir şey hissetmemeye çalışıyorum ama bunu yapamıyorum. Nefret de edemiyorum... Hâlâ seviyorum seni. Elimden gelen bir şey yok. Çok zorluyorum sevmemek için, aklıma geldiğinde "Iyyy..." diyorum. Ama olmuyor, hâlâ seni beğeniyor kalbim. Aklımdan atamıyorum.

Alışır kalbim elbette seni bitirdiğime. Takıntı olmuşsun sen benim için sadece. Vazgeçemediğim ve güzel göründüğüne inandığım bir yarasın, sürekli kanatıyorum seni. İçimde bin ateş yanıyor, İbrahim'i atacaklar sanki. Sense bunlardan bir haber, divanesin ama bana değil. Yapabilirdin, yapmalıydın, ama sen asla yapmadın. Keşke biraz isteseydin. Geri dönecek miyim, biliyor musun? Dönüşüm seninle mi?

Alışır kalbiim

İstemiyorum, anlıyor musun? Çocuk yapmak istemiyorum. Delicesine korkuyorum. Annem gibi bir "anne" olmak istemiyorum. Çocuğuma annemin bana zorla kazıdığı kendi kişiliğini bende ona işlemek istemiyorum. İstemiyorum evet. Ah canımı nasıl yakıyor bir bilsen... Senden bir çocuğum olsun istemiyorum. İsterdim, ama istemiyorum. Lanet edeceğin bir eş olmak istemiyorum. Bunu bilerek sevebilir misin, bilmiyorum. Senden harika bir baba olur mesela. Öyle güzel yetiştirirsin ki çocuğunu... Ama benimle değil. Belki başka bir kadınla... Bunun düşüncesi bile acı veriyor... Başka birini sevmen, başka bir kadından aile kurman... İçimi acıtıyor ama sana bu haksızlığı yapamazdım. Umarım çok iyi bir baba olursun sevgilim.

Karın ağrılarım ve mide bulantılarım... Tek istediğim yanı başımda sen... Elimi tutup geçecek bunlar diyen bir sen... Sadece bunu istiyorum. Sense benden nefret eder gibi davranıyorsun, yüzüme bile bakmıyorsun. Beni sevdiğini anlamamı istemiyor musun yoksa benden gerçekten mi bu kadar çok nefret ediyorsun? Anlayamıyorum.
          Kime sorsam yakıştırıyorlar bizi. Gizlice seni de kadrajıma aldığım selfieim de bunu doğruluyor zaten. Bize bakmayı seviyorum. Öyle güzel görünüyoruz ki... Özellikle de sen. Beni aydınlatıp fotoğrafımızı parlatıyorsun sanki. Açıp açıp bakıyorum ve gittikçe daha çok kapılıyorum o sıcak suyunun şehvetine.
          Biraz müsaade etsen bana da sana biraz olsun yaklaşabilsem. Çok değil, 1-2 adım. İkimize de iyi gelecek, inanıyorum. Kendini çekip durmasan bi... Kalbini benden saklamasan... Kızaran yüzünü, hızlı nefeslerinle inip kalkan göğsünü gizlemesen... Göğsüne, yüzüne... Kalbine... Bir kere izin versen ben binlerce öpücük kondururum senin her hücrene. Etrafında öpücüklerden bir yörünge oluştururum. Hele bir izin versen bana...

İyi geceler kendim. Bu gece yine yalnızsın. Seni üzen ne varsa, seni hepsinden korumak benim görevim. Düştüğünde ayağa kaldırmak ve ağlaman bitene kadar gözyaşlarını silmekte öyle. Ama bazen... Ben de çok yoruluyorum. Sen birini seviyorsun, acı çekiyorsun. Bitiremiyorum acını. Dinlemiyorsun beni. Sen sınavından kötü not alıyorsun, teselli ediyorum ama yok... Asla bitmiyor hüznün. Ben yoruldum kendim... Çok yoruldum. Ama seni bırakıp bu bedenden gidemem elbet. İkimizi de yok eder bu. 
          Sen bana tutunuyorsun, bense kuru bir dala. Ben çok güçlüyüm ve sana kendim, sana gücünü ben veriyorum. Peki benim gücüm biterse? İşte bu yüzden beni sevecek birine ihtiyacım var kendim... Senin sevdiğin adamın beni sevmesine, bana güç vermesine ihtiyacım var. Yoksa o kuru daldan kayar elim, düşerim ve peşimde seni de sürüklerim o karanlık uçuruma.

Belki de benim olmaman gerekiyordur. Belki de tanrının benim için belirlediği mutlu son sensizliktedir. Sensizlikteki mutluluğa giden yol dikenlidir ve o yüzden canım yanıyordur belki de. Bilmiyorum.
          
          Seni çok özledim. Benim değilsin, hiç olmadın ama benimmişsin gibi özledim. Sende özlüyor musun? Sende seviyor musun beni? Keşke duysan, görsen bir kere. Sevmesen de sever gibi gülsen... Ne olurdu sanki? Biraz yardımcı olsan bana. Anlasam sevip sevmediğini.
          
          Belki de hiç sevmiyorsun, hiç düşünmüyorsun beni. Bu olasılığı düşününce kalbim yavaşlıyor, birer birer azaltıyor sana doğru olan adımlarını. Böyle hissetmeyi hiç sevmiyorum. Senin beni hiç düşünmediğin düşüncesine dayanamıyorum. 
          
          Çok sevsen beni. Öyle çok sevsen ki, gözün başka hiçbir şey görmese, canın benden başkasını istemese. Sevmeyi biliyor musun? Sevgi nasıl hissettirilir, haberin var mı? Bilmezmiş gibi davranıyorsun ve bu çok canımı sıkıyor. Bir iki mimik, çok zor bir şey değil... Öyle mi? Söylesene, çok mu zor beni sevmek?

00.00 

Tahmin et ben kimim