Denize Aşık Bir Barış
Kücük bir sandalı kendime yuva bellerim
Kucağında ne renkeir bilmediğim kalemim,
Parmaklarımı aşındıran defterimle,
Denize açılırken rüzgarı ben dizginlerim
Güç bela ayrılırım savaşın terk edildiği limandan
Ne kimse terk ettiğimi görür arkamdan,
Ne ben bir kimsenin bakışını görurüm,
Sessiz sedasiz, tıpkı barışın terk ettiği kimseler farkına varmadan
Bir barışı yazmayı amaçlarım
Sonrasına sessizlik, sonrasına yokluk kazırım
Savaştan sonrası olagelmiştir hep
Barıştan sonrasını kimse bilemez kılarım
Bir savaş taşırım parmaklarımda
Parmaklarım aşındıkça
Kazıdıklarım o defterin yanı başında
Son sayfası barış olur, son sayfası sessizlik kıyısında
Parmaklarımdan avuçlarıma dolar kan
Benimde görevim son buluverir o an
Bir hikayeyi barışla sonlandırmaktır amacım
Savaşın gölgesindekiler misali helak olan
Bir gun limana vardı bir gemi
Taşıdığı var içinde, barışın kalemi
Elbet hissedeceksiniz yüreklerde,
Anlattığım yürek sevaşının meçhul süremi
Yüzme bilmeyen, lakin denize aşık bir barış
Dalgalanıyor içindeki her bir sabırsızlanış
Anlatacağım, sonra bırakıverirken o barışı denize,
Sonrası ne kalır bir çırpınış, sonrası kalıverir bir ağarış...