omexga

tıpkı bir şiir gibisin. 

bir gün belki şehrine seni çok seven bir adam adım atar. geçtiğin her sokağa bıraktığın karanfilleri alır toplayıp sana getirir. belki bir gün ağlayışlarına tanık olan duvarlar kahkahalarına şahit olur ve belki bir gün seyrek adımlar atarak geçtiğin bir duvar yazısında aklına gelince oturup çöktüğün kaldırımdan el ele geçersiniz. umut kalbinin derinliklerinde unutma çiçeğim.