seol 𓅻

sanki bu dipsiz, kıyısız deniz, renk küpünden bir nişânedir.
          gönül, çakal gibi o denize düştü de dostlarım, başıma üşüştüler.
          bense cennet tavusuna bile nazlanmaya başladım, ama uçmaya da gücüm yok. 

ey kalem, eser senin değildir. ey gece, bu seher senin değildir.

ama hâlâ yokluk diyarındayız, yokuz.

yeisle korku birbiri üstüne yığılmadaydı; kimi kar yağıyordu kimi karanlık. 

https://open.spotify.com/track/0iMt8ZMe2BsNvsF9LFDOAn?si=_hf5PhK6Suq1ANa-ef8Txg

vahsi gulusler 7,22 k oldugunda sampanya patlaticaz 

ben jenoyu yazicam diye kendi psikolojimi bozdum

kulakta kuan, elde hüsn ü aşk, gece lambasının koyu sarı ışığı 

şimdî gam-ı intızâra düşdüm
          bülbül gibi nev-behâra düşdüm
          çok nârı geçüb kenâra düşdüm 
          sâgar gibi pâre pâre düşdüm 

bir bağ idi kim bu câna me'vâ
          her goncesi cennet îdi gûyâ
          fursat gelüb etdi cümle yağmâ
          gönlümde k neş'e kaldı halâ