Buraya, sana yazdıktan bir hafta sonra olmayacak şeyler için ümitlenmenin yalnızca kendini üzmek olduğunu fark edip duygularına bir hudut belirlemek, tam da benim gibi bir dengesizin yapacağı mânâsız bir girişim. Onun dışında kendimi mutlu edebilecek her türlü aktiviteye açığım ancak takım ruhunu barındırmayan üşengeç bedenim yattığı yerden yapabileceği şeyleri seçtiğinden olsa gerek, kitap okumanın ötesine gidemiyorum. İnan bana dostum, başımı dik tutarak ders bile çalışamıyorum, ağır geliyor sanki beynimin içindeki her düşünce, göz kapaklarımın üzerine biniyorlar. Minik hobi önerilerin varsa alabilirim senden
