Osman Dal

          Bulanık yıllar
          Karanlıktaydı aydınlık 
          Berraktı  kirlilik 
          Sormak için kararsızım 
          Yazmak mı gerek
           çok perişanım 
          İşin maneviyatı güzel
          Dünya hali 
          Yaşam boyu, ruhen enflasyon 
          Dertlidir zaman 
          Sahi güzel midir yeşeren fidan
          Bakabilir mi perişan adam
          Kirlilik berrak, karanlık aydın
          Yıllar net, ruhen istikrar 
          Bir gün olurda gerçekleşir mi bunlar?
          umuda açılan kapılar...
          

Görüyorum doğruyu
          Yazamıyorum asıl cevabı

Farksız olan herşeyin saçmalığıyla boğuşuyor yıllarım...

Tüm birikimlerimle geldim
           gördüm ki: 
          Çok eksik, çok silik satırlarım...

sancısı var bazı gerçeklerin...

Olacakmıyım'lar birikti , arınmadı ruhumun savruk mevsimleri.
          takvimde güzü gördü, doluyor bir hayli yaş cetveli.
          fizikte kaçamak ömre  bir hayli. 
          asil bir ciddiyet olgunluğumun ceremesi.
          tutuk nota, nüktesi eksik belli
          cari bir kayıptayım şimdileri
          
          ne olmuş çaresizlik alışkanlık olduysa 
          adı tecrübe mi ?
          sabır mı 
          acizlik mi 
          bizde olmayanlar mı 
          yada olduramadıklarımız mı 
          cari açık belli... 
          
          neticeyle sandelye eskitmek yakışmaz biriktirdiklerine
          kör olsun doğruyu göremeyecek gözler
          tutulsun akıl düşünmeyecekse
          böyle olmaz dostum 
          eğer dostsa :
          iyiyi bulmak ta doğruyu yaşamakta mevsimlerden bağımsız  olsun
          tamamlayamadıklarım var 
          bazısı satır bile olamayacak hisleri
          ha birde hikayeler var 
          sanki hiç doğmayacakmış gibi...

kandırdın beni suskunluk. bu kez bela olacak çaresizliğim başına.

Başla durduğun kadar hızlıca, onca bekleyişin ispatını yansıt.

Umut et, hayal ile gerçeğin ötelediği o ince çizgiden.

Yaşadıkça olgunlaşıyor cümlelerimiz...