@otonomempire
Birisiyle çok samimiyken bir anda muhabbeti kesmek çok büyük ayıp. Konuşup, problemi söylemek yerine kaçmak, saygısızlık. Anlam veremiyorum.
eğer karşımdaki insanda yanlış bi şeyler olduğunu hissedersem konuşup çözsek bile o hisler hiçbir zaman geçmeyecek ve ileride tekrar patlak verecek o yüzden bunlarla uğraşmak yerine kaçmak daha iyi bi seçenek
En son bir şeyi ne zaman gerçekten hissedebildim,hatırlamıyorum.Bazı zamanlar eskisi gibi üzülebilmeyi o kadar çok istiyorum ki. Bunu deli gbi istememe rağmen her şeyden koşar adım uzaklaşıyorum hayatın içinde hayattan kaçıyorum.Tekrar hissedebilmek için yalvarıyorum ama bir korkak gibi bunun yanına dahi yaklaşamıyorum.Bunları içmde nasıl yok edeceğimi de tam bilmiyorum.Bir gün susmayı öğrendim, söyleyeceklerimi yutmayı, şahit olmamak için gözlerimi kapatmayı,çıt çıkarmamayı, yaşayabilmek için hatırlamamayı..
Şimdi bu gereksiz unutkanlıkların zararlarıyla uğraşıyorum.Anlaşılan vücudum unutmayı artık bir savunma mekanizması olarak kullanıyor.
yemin ederim hiç bu kadar bunaldığımı hatırlamıyorum. hiçbir şeyden bu kadar zevk almadığım bir dönem olmamıştı
Gençliğinin en güzel yıllarında yapmak istediğin hiçbir şeyi yapamamışsın, gülememişsin, gezememişsin, sevmemişsin, sevilmemişsin. Ne doya doya nefes alabilmişsin ne de aldığın nefesin keyfine varabilmişsin.
Okul o kadar bunaltıyor ki anlatamam. Yürüyüşe çıkayım diyorum kafa dağıtmak için, kafada yine hep aynı şeyler okul, ders, staj, ödev. Arkadaşlarla buluşuyosun “eee naptın anlat bakalım” diyolar, anlatacak bir şeyin olmadığını hayatının ne kadar dümdüz olduğunu fark ediyosun.
arada bir yoluma çık, gözlerim o biçim özledi seni
19 yaşında bir çift güzel gözdü
Sen bende eksik olansın