Evde, yine o saldırılar. Asık suratlar, iç çekmeler, imalı sözler, kök salmaya başlayan "serseri" sözcüğü.  Babamın sessizliği beni üzüyordu. İkimiz arasında onca yakınlaşmadan sonra, akıl almaz bir gerginlik yaşıyorduk. Onun hayır duasını bile istemez olmuştum. Yemeği mutfakta yiyordum. Ara sıra gözlerim, birlikte büyütüldüğümüz küçük kız kardeşimin mavi gözleriyle karşılaşıyordu, benimle dayanışmasını göstermek ister gibi sessizce bakıyordu bana. "Novena'dan sonra, yağmurun altında sarmaş dolaş öpüşen, ahlâksız bir çift vardı." "
"O bizdik."
Main, @httpstggk