🌠

on bir yaşındaki erkek kardeşim çok konuştuğu için ona içten içe kızıyorum hep. çünkü bir yerden sonra bıkıyor insan. zaman zaman söyledikleri saçma ve kafa ütüleyen biri diye yorumlayacağım türden gelse de o hâlâ bir çocuk ve dinlenme, değer görme ihtiyacı var bunu biliyorum. bunalsam da onu dinlemeye çalışıyorum "hm hm" diyerek geçiştirmemeye çalışıyorum çünkü biliyorum,  geçiştirilmek  en azından o yaşlardaki bir çocuk için kötü bir his. ve ilgisiz ebeveynler yüzünden onunda benim gibi içedönük olmasını istemiyorum. 

tahammulum kalmadı

cocuk gelisimi bolumunu hem seviyorum hem sevmiyorum cunku bu bolumu okurken cocuk ruh saglıgıyla ilgili aldigim ders bana iyi gelmiyor

dısarı cıkmayı sevmem ama su dort duvar uzerime geldigi zaman kurtulmak icin kendimi o bogucu kalabaligin icine atmak istiyorum

hesap cok safe

sen ben

aptal gibi fazla anlam yuklemisim

utanir oldum artik baba kazan biraz sorumluluk

cocukken gorunmez olma gibi bir gucum olmasini istiyordum

keske yanimda olsa