Penceremden izlerken dünyayı, önümden bir kuş uçtu. Olmaz ya yinede keşke benim pencereme konsa dedim. Allah'ın bir lütfü ki döndü dolaştı uçtu ama en sonunda kondu pencereme. Korktum kaçar diye kafese koyamadım çünkü benim değildi hiç olmayacaktı. Onu korkutup ürkütüp kaçırırım diye korktum, çekindim ;eskisi gibi yalnız kalmaktan. Penceremdeydi hep ama her an gidebilecek öylesine bir sese kulak verip beni bırakacaktı biliyordum bense gideceğini bile bile alıştım, bağlandım,sahiplendim.
Suç kimdeydi?
Ne kadar sevip bağrımıza basarsanız basın gidecek. Gerçekten. Değmez.
Herkese merhaba buraya kendim için bir not bıraktım. Ve şunu ekliyim:
Hayat kısa kuşlar uçuyor.
@jaeninki