Ravza

Hayat yaşanmışlıklar ve pişmanlıklardan ibarettir.Şanslıysak başarılarımız da bunun içinde olur.Ancak şans her zaman yüzümüze gülmez.Geçmis bazen o kadar ağır ve yaralayıcı olur ki attığın her adımda omuzlarında yük olur.Bunu aşmak zordur,fazla zor.Ama geleceğimiz için duygularımızı bir kenara bırakmamız gerekir.Duygular baskınken mantığını doğru kullanamazsın ve mantığın olmazsa attığın adımlar sağlam olmaz.Bu durumda düşmek kaçınılmazdir.Unutmamak lazım düşmeden kalkmayı öğrenemeyeceğimizi.Tek başına savaşabilmeyi öğrenebilmek lazım.Çünkü güvendiğimiz,çok sevdiğimiz insanlar her zaman yanımızda olmuyor veya bazen birilerinin varlığı iyi gelmez.Hiç bir şey iyi gelmez.
          
          "Tek bir bakış şifa olabilirken tek bir söz nasıl öldürebilir."
          
          Korel Erezli için.Doğru seven tek Erezli' için.
          
          "Nilüfer - Son Arzum"
          
          ♪♪♪

Sen hiç birşeyi hatırlamazsın zaten.

Çekip gidesim var çok fazla.

Bazı insanlar yaşattığından fazlasını yaşamalı.Vicdanı olmayan insanlar hiç var olmamalı.Kendinden emin olmayan ve bizim sevgimizi haketmeyenler.Çünkü onlar için o kadar çok çaba veririz ki kendimizi unuturuz,benliğimizi.
          İyileştim dediğin anda bile yakanı bırakmazlar.
          Onlar gider,hissettirdikleri kalır.Anılar kalır.Yasattirdiklari huzur kalır.Geriye sadece bir enkaz kalır.

Yaşanan şeyleri kendime öyle bir unutturmusum ki mezarlıklar bile yok olmuş.

Her insanın çizdiği sınırlar vardır.Ama asıl mesele insanın kendine çizdiği sınırlardır.Bazen içine atarsın aylarca,yıllarca birikir o içinde.Taşsın istemezsin çünkü bilirsin geri dönüşü zor olur,can yakar.İyi numarasi yaparsın,çoğu zaman gerçekten iyi olduğunu düşünürsün.Seni gerçekten seven insanları da buna inandırdığını zannedersin.Korkariz çoğu zaman o sınırları aşmaya,yüzüne vurmaya çünkü canının yanacagini dusunuruz.Ama unuttuğumuz şu ki o şeyler illa taşacak.Onemli olan ne zaman olursa olsun yanında olduğunu hissettirebilmek.Ansizin içine çöken o çaresizliği hissettirmemek.Yanlizlik iyidir ancak seni seven insanların arasında hissettigin caresizlik kötüdür.Unutulmaz,telafi edilmez.Hissettirmemek lazım bunu sevdiğine,üzmemek lazım.İnsan olmak lazım.Sevgi yetmez her şeye,güven vermek lazım.Düşmekten korkmamalı insan sevdigim orda diyebilmesi lazim.
          
          Diyemiyorsa, çaresizse bu kaybettiğini gösterir.Belki de en büyük savaşlardan birini.Ama bazen sevdigimiz insanlar o kadar güzel olur ki bu yolda kendini affettirmeye çalışmak bile yaşamayi sevdirir.Bazi insanların varlığı şifadır.Kiyamazsin pek,her halini seversin.Oyle insanları kaybetmeyin.
          
          Mutlu ve huzurlu olmanız dileğiyle,

Bazen şey olur birisi hayatınıza girer ve o girene kadar ona ihtiyacınız olduğunu bile bilmezsiniz.Ve güzel yani şu ki o kişi sizi hiç pişman etmez.Her an her dakika varlığına şükredersiniz.Dünyadaki en güzel çiçeklerden bile güzeldir o.Varlığı,sözleri, gülüşü, düşünceleri,kalemi... 
          "Tanıştığımız ilk günü hatırlıyorum.Kalbimin sana nasıl ısındığını.Kalbimdeki boşluğun bir kısmının çiçek açtığını.Evet dolmuştu ama varlığın o kadar güzeldi ki çiçekler açtırmıştı.Yokluğun ise o boşlukta kapanmayacak yaralar açtı."
          Sevdiğiniz insanların kıymetini bilin.Sebebi nolursa olsun yanlız bırakmayın.Çünkü farkında olmasanızda yapılan hatalar geri dönülmez sonuçlara yol açar.Düzeldiğini sandığımız anlarda bile.Öyle ki çoğu zaman o insanın sizin canınızı yakmanızı bile özlersiniz.
          "Seni kaybetmedigime inanmak istiyorum.Anliyor musun.. Varlığının hissettirdiği sıcaklığı hiç unutmamayı istiyorum.Sen ailesin,sen bir ailenin en nadide varlığısın.İhtiyacim olmadığında, ihtiyacımin olup olmadigini bile bilmediğim bir anda cikageldin ve varlığın herzaman sukretme sebebim oldu,kıymetini bilemesemde.."
          
          'Özür dilerim.Beni,onu,bizi unutmaman dileğiyle ışığım.'

İyi insanlar alın hayatınıza.Sizi seven değil.Sağlıklı insanlar alın.Sokakta aç bir hayvan gördüğünde karnı doysun isteyen,yere düşen bir çocuk gördüğünde kaldırmak isteyen...Mantikli insanlar girsin hayatınıza.Asiri duygulara gerek yok.Gereksiz sevgi sozcuklerine de.Hissettirsin o sevgiyi size.
          
          Kalbinizin en derinindeki çiçekleri sulayan insanları sevin.Onlari alin hayatiniza.Sevginizi de güveninizi de hakeden insanlara verin.Bazen bir insanı çok sevmek o kişiyi mükemmel yapmıyor.Veya sevgi insanı olumlu yönde değiştirmiyor.
          
          İnsanlar fazla kibirlidir.Verdiginiz ufacık sevgiyle koparlar sizden.Onlara verdiğiniz cesaret ile başka kapıları çalarlar.Tabi o cesaret ise bir noktada tükenir ve sizin kapınız tekrar çalınır.Acmayin o kapıyı.En güzel yillariniz yine size kalsın.Kim olursa olsun,birini degistirmek için çaba harcamayın.Sizden daha değerli kimse yok çünkü.
          
          İyi geceler dilerim,

Çoğu zaman yazacak bişey bulamazsınız.Çünkü bazı insanlar haklarında yazılmaya bile değmezler.Görmezden gelinmeye, düşünmeye,varlıklarını kabul etmeye bile değmezler.Bu çoğu zaman en sevdiğiniz insan veya en güvendiğiniz dal olabilir.Bir zamanlar gözü kapalı güvendiğiniz,sevdiginiz insana bir anda nefret bile besleyemeyecek kadar uzak düşebilirsiniz.Bunu yapanlar da kendileridir.Yapmam dediğim şeyleri yaparlar ve her zaman kendileri mağdur gibi görünürler.Neyse,onlara bu satırlar bile fazla.
          
          Mutlu olmaniz dileğiyle.

İnsanlar çok garip.Sanirim çok demek az kalır,, fazla garipler.Sorun şu ki hepsi birbirinin aynısı.Finalde hep aynı son,aynı yaşanmışlıklar.Eskisi şairlerin şuan günümüzde neden olmadığını daha iyi anlıyorum.Birbirine benzeyen insanlar için neden şiir yazasin ki.Romanlar kurgular da arttı mesela.Onun da sebebi çok belli,insan farklı dünyalar arıyor.Bu yoklukta daha üretken olmak istiyor.Guvenmemek lazım,yıllara veya kan bağına dayanarak bile.Yasamak lazım, insanlara yaslanmadan.Nefes almak lazım, insanların tuketmesine izin vermeden.