Tıpkı mezarsız kalan cesetler gibi insanlar,
Dolaşmakta gözlerimin bahçesinde,
Damlalar gözlerimden bir bir firar ederken,
Yaşadıklarıma bir kez daha lanet ettim.
Odamın camından aya baktığımda,
Ona gülümsedim.
Eğer şimdi yaşıyorsa,
Turuncu kıvırcık saçlarını salık bırakmış,
Yeşil gözleri parlak bir şekilde ayı izliyordur...
Ama Ben Artık Onu İzlemek İstiyorum!
Ailem yerine koyduğum kişinin,
Geri dönmesini istiyorum.
Her hangi bir sebepten gittiyse,
O sebep onu benim yanıma,
Geri sürüklesin istiyorum.
Yemin ederim onu herşeyden çok istiyorum!
Göz yaşlarım yastığımı ıslatırken,
Bu yatak istediği kadar ıslansın!
İçimin ateşi sönmeyecekti.
Dünyalara sığmayacak acıları,
Küçücük odamda tek başıma çekiyorum.
Bir odanın kapısını kapatıp,
Yalnız kalmak her zaman,
Hayatımın en güzel şeylerinden biri olmuştur.
Şimdi ise bu odayı bana cehennem ediyor!
