İnsan anlatıp da bir kalıba sığdırmamalı düşüncelerindeki kendini. Hani yaşamadan bilinmeyecek şeyler vardır onlardan biridir belki...

 Bazıları için herhangi biri... Bazıları için vazgeçilmez biri... Düşlediği kadar insan... insan olduğu kadar hatalı, hatalı olduğu kadar gerçeğin peşinde. 

Kimisi yazarak anlatır kendini , kimisi konuşarak.  Ben yazarak anlatırım kendimi.  Konuşamam. Konuşsam anlatamam. İstediklerimi , dilimin ucunda ki beni söyleyemem.  O yüzden küçükken annemle bile kavga etsem ertesi günü yastığının altına bir mektup bırakır gider ağlardım odamda.  

Şimdi ise tek değişen şey artık mektup yazmıyorum.  Susuyor ağlıyorum. Ve Allah'a dua ediyordum 'Yalvarırım al artık canımı'  diye.

Neyse sonuç olarak kimse kim olduğunu bilemez. İnsan roman gibidir. son sayfasına kadar okumadan sonunu kimse bilemez.


INSTAGRAM: sivisozge
SNAPCHAT: sivisozge01