Son günlerde kendimi inanılmaz derecede bunalmış ve sıkılmış hissediyorum.
Durup durup ay gerçekten yeter artık, Allah her şeyin hayatımdaki ‘o’ kişinin, bazen kişilerin belasını versin diyerek geçmeye başladı günlerim. Ve ağlamakla, tıpkı şuan olduğu gibi. Ağlamak bile artık canımı sıkıyor. Ve söyle düşünün hayatım boyunca kendimi bildim bileli ağlamadığım zamanlar çok azdır.
Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ama gerçekten nefes dahi alamadığımı hissediyorum buraya yazınca kendimi drama queen gibi hissediyorum ama yazmadığım zamanlar da da sanki bi şekilde içimden bu düşünceleri atamadığım için sürekli bu konu hakkında düşünüp salak saçma hallere, düşüncelere giriyorum sanki öyle hissediyorum.