bet

Bazen saatlerce oturup 54 hakkında düşünüyorum. Konu çok fazla 54 dışına çıkıyor. Karakterlerin hikayeleri, konuşmaları, tavırları ve gelişen olaylar kitapla alakasız gidiyor ama böylesinin daha iyi olduğunu düşünüyorum bazen. Her hayatta görüyorum onları. Evliyken, çocukları varken, küçük çocuklarken, sevgiliyken, kavga etmişken, ayrılmışken. Gerçek 54'ten farklı ilerliyor kafamda olaylar. Sonu ne olacak merak ediyorum. Bir türlü yazamıyorum. Beceremiyorum yazmayı ama çok istiyorum. Belki zamanı değildir. Umarım bir gün zamanı gelir.

Az önce dersten sıkılıp kısa bir hayal molası verdiğimde 54'ün finalini buldum. Tasarladım. Geçen aylarda öğrendiğim ve duyunca "hassiktir ya," diye çok üzüldüğüm bir şeyle alakalı. -Kısa spoi de dursun ohh- Ben düşünürken ve not alırken çok üzüldüm ama her anlamda içime sinen bir son olacak. Tabi henüz yazmaya başlamamış olman cabası:') 
          Hallederiz ya. 
          Genciz.
          Güzeliz.
          Çıtırız.
          Şu yks dönemi bitsin bakacağım bir şeyler. İçimi kıpır kıpır ediyor yazacağımı düşünmek. Her anlamda iyi hissettiriyor. 

Viran bir gün Lila'ya, "54'ü bozdun." diyerek kızacak. 
          Lila için anlamlı bir günü zehir edip düşününce içini yakan bir güne dönüştürecek. 
          
          54, Lila için kafesten kurtulan kelebekti.
          
          Viran, o kelebeğin kanatlarını yaktı.

"'Keşke,' diyorum bazen. 'Keşke seni hiç tanımasaydım.' İçimde koca bir boşlukla yaşamak, seni düşünerek yaşamaktan daha kolay."