" Παρατηρώ τα λευκά σύννεφα που έχουν αλλάξει το χρώμα του ουρανού. Το κρύο είναι απροσδιόριστο. Άλλες μέρες νιώθεις χειμώνα, και άλλες ελαφριά άνοιξη. Το αεράκι όμως εξακολουθεί να παραμονεύει στις γωνιές των δέντρων. Περιεργάζομαι το θρόισμα των φύλλων. Αυτή την υπέροχη ανήσυχη ησυχία που κάνουν τα δέντρα όταν ο αέρας διαπερνά τα πράσινα φύλλα τους. Την μυρουδιά του υγρού γρασιδίου μετά από βροχή, την λατρεύω. Μου θυμίζει την Ιρλανδία σε κάθε πτυχή της φύσης. Ακόμα και τα έντομα, που περιμένουν πάνω στις ασημιές τις πέτρες, λένε τα παιδικά μου χρόνια επάνω τους. Ήμουν τόσο δα όταν παντρεύτηκα. Για αυτό το έζησα έντονα. Επειδή τελείωσε γρήγορα. "
Μια ιστορία με ελισαβετιανό νόημα εποχής. Βασίλισσα Κλεοπάτρα.
Θα χαρώ αν γίνεις ένας (από τους λιγοστούς) αναγνώστης και να μου πεις την γνώμη σου στα σχόλια
