Hasret

Arkadaşlar kitabı bırakmadım, yalnızca mezun olmaya çalışıyorum... 3 tane bitirme projem var, finallerim var ve arkadaşlarımla son haftalarım... O yüzden yazdığım her şey aceleye geliyor ve asla içime sinmiyor. Okulum Haziranın başında bitiyor, daha sonra ZSÇ içime sindiği gibi bir sezon finali yazacağım ve duraksamadan yeni kitaba başlayacağım. Gidişat belli zaten. Hatta yazın artık iş aramaya başlamadan dinleneceğim sürede Yeni bir kitaba daha başlayacağız.... Çok çok çok güzel şeyler var kafamda, biraz sabır♥️

Wattpade girmiyor musn acaba.?? Baya beklettin bizi çünkü bu sefer.?

:(:(:(:(::(

Bölüm gelmediii

Bölüm gelmeyecek galiba ...

Gerçekten cok üzücü ama ya bekliyoruz ve böyle oluyor son zamanlarda....?? Hafta bitti yine çünkü 

Bölümmmm

Bölüm gelmeyecek mi

Son kontrol bitmedi mi hala acaba?? Gercekten üzülüyoruz ya boyle oldukça 

“Umman ölmüş olabilir.” Dedi Aral yaslandığı yerden kafasını çevirip. “Araf’ın kapılarının açılması büyük bir enerji patlaması yaratır ve onlar arafın içinde senelerce güçsüz ve zayıf düştü. Sirena bir deniz kızı olduğu için kolaylıkla kurtuldu fakat Umman’ın orada ne yaşadığını bilmiyoruz.” Bunu aralarında en duygusuzca söyleyebilecek kişi oydu. Umman’ı sever sayardı. Fakat günün sonunda çocukluğundan beri zihnine işlenmiş şey, Griler ile Zifirilerin arasındaki statü farklarıydı. 
          “Ölmedi.” Dedi Erkin dişlerinin arasından. “Ölse bunu hissederdim. Okyanusta da buna dair hiçbir belirti yok. Ne olursa olsun okyanusun kraliçesi hala o, ölseydi okyanus yasını tutardı.”
          “Okyanus uzun zamandır yas içinde Erkin.” Dedi Aral sertçe. “Artık aradaki farkı anlamıyor olabilirsin.” Erkinin boğazından sinirlendiğini belli eden bir hırıltı çıktı. 
          “Kes sesini.” 
          “Umman’ın yokluğunda okyanusa deniz kızları ayak bastı. Eğer ki bir deniz kızı varsa, safkanın kraliçeliği düşer. Biliyorsun.” Aral bunları Erkini sinir etmek için değil, gerçekleri dillendirmek için söylemişti. Çünkü artık burada hiçbir şeyin garantisi yoktu.