⋆

ağlıyorum çünkü söyleyecek sözüm kalmadı. biliyorum söyleyecek şeyi kalmadı mı yazmaya başlamaz insan. ama ben yine de yazdım. daha başka şeylerde yazacağım aynı konuda. nathanael. daha hiç kimsenin vermediği bi sevinç vermek isterdim sana. nasıl vereceğimi bilmiyorum. yine de bu sevinç bende var. sana daha hiç kimsenin seslenmediği kadar içten. candan. yakından seslenmek isterdim. sana gecenin öyle bi saatinde gelmek isterdim ki her birinde sana gösterilenden daha fazlasını arayarak birbiri ardından birçok kitaplar açıp kapamış olasın. hâlâ beklediğin bi gece saatinde desteklendiğini duymamak yüzünden coşkunun keder olacağı saatte gelmek isterdim sana. yalnız senin için yazıyorum. sana yalnız bu saatler için yazıyorum. öyle bi kitap yazmak isterdim ki onda her düşünce. her kişisel coşkunluk yol görünsün sana. onda yalnız kendi öz coşkunun gölgesini görür gibi olasın. sana yaklaşmak isterdim. beni sevesin isterdim.

hani birlikte okumuştuk küçük prens’i. ben sana oradaki tilkiyim deyince sen kızmıştın. evet ben o tilkiyim. beni sevginle evcilleştirdin, bak kaçamaz oldum.bana beklemeyi öğrettin, bana aşkın yolunu yordamını öğrettin. füsun, sen beni yeniden yarattın. seni dünyadan çok seviyorum, hayattan çok seviyorum seni. ama ben yaralıyım birtanem. gücüm kendime yetmiyor. gücüm seni kendimden korumaya yetmiyor. dün seni mutlu etmek için çıktım yola, ben uçarken senin kanatlarını kırdım. ben mutluluğu bilmiyorum füsun. korkuyu senin gözlerinde gördüğümde anladım. kendimi güle deli gibi aşık olup yapraklarını yiyen bir kurtçuk gibi hissediyorum. ben uzağa gidiyorum birtanem, sevgimin seni acıtamayacağı bir yere. seni acıtmadan incitmeden sevebilecek bir yere. bana delibal diyorsun ya, delibal’ın fazlası zehir füsun. delibal zehir. bana uzun mu uzun bir aşk yaşattın, çok mutluyum giderken. sende mutlu ol, birde beni affet. şimdi değilse bile bir gün affet. sayamayacağın kadar öpücük, yıldızlar kadar öpücük birtanem.

bazı izler deliyor bak ruhumu. vedalar söküyor ciğerimi, bir bulantı, bir baş ağrısı sürüyor beni peşinden. şimdi susma vakti diye inliyor gök. ruhum küf atıyor her geçen gün. ardından bir çığlık, insanlığın ölüme terk edilmesi ama yaşamak zorunda kaldığı bu dünyada ki acıların çığlığı. her geçen gün, dünyaya gözlerini açan bir bebeğin haykırışları dahili bir çığlık.

üzülmedin mi, kalbimi çarpıp çıkarken?

https://hizliresim.com/jj0pcy4