parmakizleri

kamberin kamburu

parmakizleri

kasımın sonu (ya da ne bileyim işte içim çıktı giden olmaktan.)

parmakizleri

kışlıkların arasından büyük bavulu indirdim. 
            yani anlaşılıyordu ki yorgun olan ben değildim.
            iki tane kitap koydum içine, bir de şiir vardı çok sevdiğim.
            bavula koyamadım, o aklımdaydı.
            koskoca bir mevsimi öldürdün o sabah farkına bile varmadan,
            şiirler farkındaydı.
Reply

parmakizleri

puslu ve eski bir kasım sabahıydı, 
            pusluydu.
            ya göz gözü görmüyordu ya da göz sahipleri görüşmekten yorulmuşlardı.
Reply

parmakizleri

puslu ve eski bir kasım sabahıydı, ölen zaman içerisinde de ölmeye devam ediyordu.
            sen bir elinde ceketimi tutuyordun ve istanbul'da bir mevsim resmen intihar ediyordu.
            ölüme sen dayanıyordun bir tek.
            gözlerinden bir damla yaş dahi damlamıyordu. 
            beni görenlerin içi acıyor, seni görenler kasım'ın öldüğünü dahi anlamıyordu.
Reply