z

aşk bu, aşk olacak
            sen izin verirsen yaşanacak

nasıl dayanır ki aşk bu kadar aynılığa?
            beni neden sevdiğini hatırla ne olur

muhtemelen bu bocalayan vaziyetimin müsebbibi fâni âlemde ebedi arzuların hayaline dalmamdandır.

niçin kalbinin eşiğinde senelerce inledim? niçin ben kalbinin kapısına geldiğim ilk gün bana: "o kalp değil bir cümle-i asabiyedir" demedin?

karanlıkta ağzının yerini arıyor deli gibi hafızam.

anlatmasaydınız anlattıklarınızı
            -bilemedik, bilemedik
            ne vardı insan içine çıkacak?
            -bilemedik ah, bilemedik
            kirli sarıydı her şey, nasıl fark etmediniz?
            -gözlerimizi almıştı ışık, hiçbir şey göremedik
            
            şimdi sırtınıza alıp dolaştırın acınızı

silik anıları yontup şekil vermekte
            ve gidenin arkasından yas tutmakta ustayım
            ruhum
            kirli ve yorgun
            yıpranmış ve yaşlanmış 
            bir kent gibi
            kimsesiz ve herkesin
            zaman zaman değerli
            genellikle çöp
            ruhum
            gel
            sen
            de
            vaz
            geç
            benden