ruhun çöküntüsü deselerdi, hiç düşünmeden, hüzün yitimi derdim. şarkı söylemiyorsunuz artık. sesiniz titremiyor. sevmenin ne hayali ne hatırası kaldı. dünyayı bir cezaya çevirdiniz. ne serçeler uyandırıyor sizi ne puhu kuşları örtüyor üstünüzü. sözleriniz insansız, ağaçsız, rüzgarsız. gölgeyi sevmiyorsunuz. keder canınızı sıkıyor. acıyı anlamak öfkelendiriyor sizi. hayranlıkla nefretin çarmıhında bir taht kurdunuz kendinize. keder nerede bulacak sizi! kendinizden yüce bir kaledesiniz. arada bir bulantı, tam şuranızda, hüzün değil ama; arada bir boğuntu duygusu, topuklarınızdan boğazınıza, hüzün değil ama; arada bir yürek çöküntüsü, arzudan pişmanlığa; hüzün değil ama.. siz yalnızlığınızı da, kalabalığınızı da yitirdiniz, hüzün ne ki.