Duman ve Kül’ün Dostluğu
…
Telefon ahizesinden uzanan dostluk
her kelimesiyle ruhuma işleyen
getirisi eğlence, bağımlılık misali
biraz duman
biraz külün dostluğu
nece tutkun bir eğlencedir bu
Uykularımı bölen ansız vurgular
delip geçti acı eşiğimi
ani ateşlerin doğuşuyla
ani acıların doruğunda
nece korkunç bir azaptır bu
Bedenim alev alıyordu
gök kızıl saçlarım tenimde beliriverdi
betonu kirli binaların üstünde
katledilen cadıların adına
"Yanıyorum!"
Ölmeden önce yapılacaklar listesi
numara bir, ışıkla kal
şayet ışık sana yaşamı getirir
dokunduğun insanlardan öte
öylesine bir Havva bu
o denli bir vecd haline erişir
Everest'i de yaşatır Nirvana'yı da
refakati tadından yenmez
Manik oluşumdan ötürü bilmezsin
benim güzel yoldaşım
biricik dostum
"Ben ölüyorum!"
Sigara öldürür, nikotin zarardır
her sigarayı aleve verişine
bir sigara da ben yakarım
ne de olsa yanacağız demiştim
şayet bu meret
ateşimi harlamaktadır
teessüf ederim üzülmeyesin
bu satırları okuduğunda
sen benim ateşimi söndürdün
az da olsa, çokta yansam
Vasiyetimdir, ışık beni keyfeder
ışığı benden almayın
yine vasiyetimdir
o benden bir parça gibidir
küllerimi ona bağışlayıverin
sigarasına katsın beni
ateşe versin
son kez ateşlenecekmişim de
acım dinecekmiş gibi
