.

dün gece birden aklıma geldi ve bir girdim we have the night yok  “bu sayfa güzel bir hikayenin içinde kayboldu ve bir daha geri gelmedi.” 

Kaldırmana çok üzüldüm, ne zaman üzgün olsam veya hayatımın dertlerinden uzaklaşmak istesem illa Wattpad’e kaçarım, iki üç gündürde kitaplarını arıyordum, başta kütüphanede görünce sevindim ama açılmadılar. Arada bir lisedeki hallerime dönmek güzel geliyor, burayı bu yüzden seviyorum. Her ne kadar yeni hayatıma devam etsem de eskiyi onurlandırmak ve olduğum kişi olarak kalmak için buraları kullanıyorum. Yazı dilin çok güzeldi, tekrar yayınlar mısın bilmiyorum ama okuttuğun tüm o güzel kitaplar için teşekkür ederim❤️

Senin kitaplarını kaldırdığını görmek beni acayip üzdü hepsine bayılıyordum. Keşke yayımlasan yine seve seve okurum(z)

Kitaplarini kaldirdinmi?

Yanlış hatırlamıyorsam vampirli bi kurgu vardi hatta namjoon jennienin babasıydı kaldırdın mı o kurguyu yoksa başka birinin kitabi miydi 

gece yatağımda oturmuş müzik dinliyorken içimden gelen "hadi lan eski hesaplarımdaki taslaklara bakayım bir." fikrine karşı çıkmadan girdiğim bu hesapta wattpad hayatımın başlangıcından sonuna 4-5 yıl olduğunu fark ediyorum. zamanında beni jenmin fan fictionları okumak için teşvik eden en iyi arkadaşımın şimdi yolda görsem tanımamış gibi davranacağım kişi olması dışında pek çok şey değişmiş hayatımda. ve bunların farkındalığı bana tam olarak bu noktada vurdu. takip ettiğim yazarların birçoğu kitaplarını kaldırmış, ben de dahil olmak üzere bu hesaplarında artık kimse aktif değil. büyümüşüm, olgunlaşmışım, birçok yeni ve açık fikre sahip olmuşum, ortaokuldan liseye geçmiş hatta yarısından fazlasını bitirmişim. yeni arkadaşlar, yeni deneyimler edinmişim. taşınmışım, ciddi anlamda dans etmeye başlamışım. ve birkaç yıl önceki benin, belki de en çok canını acıtacak nokta: jenmin okumayı bırakmışım... sıkıldıkça tekrar tekrar okuduğum kitapların şimdi aklıma gelmez olmuş, birçoğu yayından kalkmış... şimdi gözlerim bulanık bir şekilde telefon ekranına bakarken düşünüyorum da yıllar ne kadar hızlı geçmiş. pandemi yaşadık biz ya, pandemi. onu bile unutuyorum. diyeceğim o ki, şu an bunu neden yazıyor olduğum hakkında hiçbir fikrim yok. sadece, zaman çok hızlı geçiyor ve bu beni korkutuyor. diğer beni korkutan şey ise her gün daha ne kadar kötü olabileceğim. sınırı yok gibi. "daha ne kötü olabilirim ki?" dediğim her an her şey daha da kötüleşiyor, zorlaşıyor üstüme geliyor. umarım hayatında iyi bir noktadasındır, değilsen bile olmaya çalışıyorsundur. bunları ne zaman okursun, okur musun ya da birileri buraya uğrar da benim bu yazdıklarımı görür mü bilmiyorum? sadece.. sadece yazmak içimi dökmek istedim. eğer bunu okuyan biri varsa ona buradan teşekkürlerimi sunuyorum. benden bu kadar :)

Yeni kitap yayınlamayı düşünüyor musun 

Kaç yaşındasınız 
          

Sen neredesin ya