pelin

bu gece kaçtığım ne kadar kabus varsa, yarın sabah yüzleşmek zorunda kalacağım

kulaklığında ki şarkı ne kadar derinse; adımların da o kadar derinleşiyor... bugün farkettim, yere baktığımız kadar göğe bakmıyoruz biz... beton yığınları, logar kapakları, ayak izleri köreltiyormuş ruhu, unutuyormuşsun göğe bakmayı, hatırlamayı, inanmayı ve yaşamayı... tam da derin bi şarkının  içinde, derinleşirken adımlarım; kafamı kaldırıp göğe baktım... ay'a rastladım, inanmayı ve yaşamayı hatırladım.