Her gün, yapmak istediklerini yapmak için yeni bir şanstır.' der Friedrich Schiller. Bu söze ne kadar katılsam da her gün üşengeçlikten kitap okumayı tercih eden bir insanım. 

Çok beğendiğim bir kitabı zorla arkadaşlarıma okutmada bir numarayımdır. 

Eğer ki beni gerçekten tanımak istiyorsanız Tezer Özlünün kitaplarını okuyabilirsiniz. Çünkü , duygu ve düşünce yapımın aynı olduğu tek insan Tezer Özlüdür. Belki de Tezer Özlü'nün yıllar önce karşılaşması gereken en iyi dostuyum. Tezerin kitaplarını okurken, beni kendi kendime konuşuyor olarak görebilirsiniz. Eğer ki böyle çılgın bir yazarın kitaplarını okumak istemiyorsanız şimdiden söylemiş olayım.

Şiir bakımından Didem Madak'ın şiirlerini çok severim. Grapon Kağıtları sf. 41 Kurbati şiiri en sevdiğim şiiridir.

Cahit Zarifoğlunun şiirleri zor anlaşılmasına rağmen, anlamak için uğraşmam. Okurken ne anlıyorsam, ne hissediyorsam onu anlarım. Çünkü o benim Buz Dağının ardındaki prensim. Yüreğimle hissederim onu.

Hatası çok olan insanları severim. Çünkü hatası çok olanlar erken olgunlaşırlar ve hayata daha gerçekçi yönüyle bakarlar.

Kitapları fazlasıyla sevdiğimi söylememe gerek var mı bilmiyorum ama her kitabın benim için özel bir yeri olduğunu söylemek isterim. Gizli Bahçe ve Yaşamın Ucuna Yolculuk kitabının benim için apayrı bir değeri var. Her ne kadar Gizli Bahçe kitabını sıkıcı görüp okumasam da , bir gün farkına varmadan elime alıp okuduğumu ve kitabın çoktan bittiğini fark ettiğimde gerçekten benim için o kitap az rastladığım sevilesi kitaplardan biri oldu.

"Ve" ,bu hayatta benim en çok kullandığım kelimedir. "Ve" ,ben cümle kurarken zorlandığımda en büyük kurtarıcımdır. ,"Ve" benim arkadaşlarımın en güzeldir. "Ve" ile "ben" çok konuşuruz belki ama umarım "Ve" mizi seversiniz. Umarım benim "Ve" m sizin de, cümlelerinizin kurtarıcısı olur.

 Ve tekrar "ve" diyerek hikayelerimi okumaya sizi davet ediyorum.

https://instagram.com/dilsahsimsek/
 
BU HESABI İKİ KİŞİ OLARAK KULLANMAKTAYIZ.