Ve insan yaradılışın muhafaza edildiği yerde; şimdi nankörlüklerle dolu yaşam sürüyor. Nefes alıyor şükretmeden; şikayetçi hayattan daima. Yaşamayı seçmek yerine acı olmayan bahanelerin ardında ölmeyi dileyip, bekliyor. Peki ardında kalanlar? Onları düşünüyor mu? Koşulsuzca sana canını verecek o insanları düşünüyor muyuz? Ya da yanılıyor muyuz? Hayat belkide sandığımız kadar kötü değildir, ha? Hayatı zor gören bizler olamaz mıydık? Olabilirdik, olurdunuz, olurdum.