İçimde bir kırgınlık var,yaklaşık bir yıldır geçmeyen. Evet,Söz'ün finalini izledim. Bahar öldükten sonra hiç bir bölümünü izlemediğim diziyi iki yıl hiç durmaksızın izlerdim, sırf bu yüzden final bölümünü izlemeden bitirmek istemedim. Çok şaşırdım çünkü Mutlu Son oldu. Keşke diyorum,keşke Bahar'ımız da yer alsaydı orada. Düğün kendi düğünleri olsaydı keşke YavBah'ın ya da Nazlı ve Ateş'in işte ne bileyim. Ama Bahar'ı görseydim orada yeterdi bana. Onunla başlayan hikaye onsuz bitti ve yapacak hiç bir şeyin olmaması beni gerçekten çok acıtıyor. Belki inanmayacaksınız ama, her gün aklımda YavBah,her hatırladığımda gözlerim öyle bir doluyor ki saklamak için çaba sarf ediyorum.
Şunu söylemeden geçemeyeceğim: İyi ki,Eylem. İyi ki sen Mercier. Sevdiği adamı kayb etse bile final bölümünde o dimdik ayakta duruşun, acını içine hapsetmen... Görmek istediğim kadın karakter işte!
Her neyse, acısıyla,tatlısıyla birlikte olduk bu serüvenin her ne kadar 50.bölümden sonra izlemeyi bıraksak da.
Bize büyük bir aile verdin;teşekkürler Söz, teşekkürler Ethem Özışık!