Yolu doğru olanın yükü de ağır olur ...


Elim kalem tutmayı bilmezken dahi dilim sözcüklerin büyüsü ile kıvrılırdı. Zaman geçti ve herşey değişti. Elim kalem tutmaya, gönlüm kelimelere tutunmaya meyletti bir gün. O vakit kelimelerden bir yumak ördüm yalnızlığımın üstüne. Kendimi o yumağın içine hapsettim. Orada daha mutlu ve huzurlu olduğumu farkettim bir vakit sonra. Günden güne yumağımı büyütecek yeni ilmekler attım ve kendime küçük huzurlu bir dünya armağan ettim. Orada mutluyum. Kelimelerle örülü o yumağın içinde... O yumak benim sessiz kalmaya mahkum olan çığlıklarımın evi... O yumak benim yalnızlığımın kemikleri... O yumak benim hayal dünyam, özgürlüğüm, umutlarım... O yumak benim geleceğe tuttuğum cılız mum ışığım...


Instagram: Kanadı_Kırık_Kelebek