pic_asso

Ben eskimeyen tek güzelliği sende gördüm
          Sende buldum erişilmez hazları
          Yanında sıyrıldım korkulardan, yalanlardan
          Duyguların en ölmezini sende duydum
          Susuzluğum dudaklarında dindi
          Yalnızlığım ellerinde
          Çoğu gün unuttum açlığımı
          Sende doydum.

Çok yoruldum 

Ulan kafamın içinde seni her konuda haklı çıkartabilirim de bana meşgulken başkalarına müsait olmanı atlatamıyorum amk

Bize açılmayacak ne kapı ne bacak var 

Onsuz yaşamayı hayal bile edemediğim insana yıllarca ağrısının süreceğini bildiğim halde veda etmiştim. Ben bu ağrıyla baş ederdim ama bu ağrıya sebebiyet verenin o olmasıyla baş edemedim. En sevdiği yere veda etmiş herkes beni anlar, bazı evlere ve insanlara dönülmez. 

Onu aklımdan çıkaramıyordum. Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.

Sen sana verdiğim sevginin hoyratlaştırdığı küçücük çocuksun. 

Leva, beni duygusal boşluğa sürükleyen kızın yüzünü bile hatırlamıyorum. Sadece bana hissettirdiklerinin acısı var o zamanlar mutlu olduğumu bilsem bile, onunla mutlu anılarım aklıma gelmiyor
          
          Ilki bitmediği için bir daha aşk hikayesi yazmak istememiştim. 

Aşağıya bakıp atlamadan önce onun da aynı maviliğe baktığına emindim
          
          "ölmeden önce ne hissettin"
          
          Hiçbir zaman cevap alamayacağım soruyu boşluğa doğru sordum. Bir kaç damla yüzüme gelirken çiseleyen yağmurla hıçkırdım. Gökyüzü bile ağlıyordu
          
          Leva 'yı asla unutamayacaktım. Veda etsem bile, bizim hikayemiz yarım kalmıştı. O yarım dalla bitirirken. Ben öylece kaldığımız noktada duruyordum.
          
          Onun ne kadar acımasız olduğunu keşke böyle öğrenmeseydim.

ibrâhim baltanın suçu yok, kırılmak puttan eskidir, bilmiyorsun. bir bilinmeze denklem olmakla geçiyor ömür