Bilinmezliğe koşar adımlarla ilerlerken birden kendime koştuğumu görüyorum. Bilinmezlik bendim; ben bilinmezliğin ta kendisiydim. Burası bir savaş alanıydı ve ortasına çakılmış barışçıl cesetler vardı. Koştukça bekleyen bir hazin sonun yaklaştıkça büyüyen sorunları vardı. Yoktum bu karanlıkta çünkü aydınlıkta da yoktum. Ben bir bilinmezim... yazdıklarımsa tam olarak kendim. Bu yolculukta siyahtan da yok beyazdan da. Bir renk var; kelimeler kokan. Bir bilinmeyeni merak ediyorsan şehrime hoş geldin. 



Sevgilerle T.