Binnur KARA

Arkadaşlar, hesabımda hiçbir hikayenin reklamını görmek istemiyorum. Şimdiden anlayışınız için teşekkür ederim.

Hayal ettim, özgürce ve sonsuzca. Uzun zamandır bunun tadına varamamıştım. Çok uzun zamandır hayallerim bu kadar gerçek değildi. Hissedebiliyordum, ben hissedebiliyordum! Sadece hayallerimi değil bir romanda gizli kalan o cümleleri de hissedebiliyor ve okuyabiliyordum. Meğer uzun zamandır yediğim her yemeği tatmadan çiğniyormuşum şimdi varmışım tadına. Bana çok şey kattın, teşekkür ederim.

Bir ipin başı say ilk nefesimi ve dönüyorum dolaşıyorum o ilk nefeste boğuluyorum.

Veda etmiyorum sana. Edemiyorum, edemem de zaten.

Neden benim her vedam yeni bir başlangıç oluyor. Ben bu kadar yorulduktan sonra her yılmamda neden bana bir gülümseme yolluyorsunuz. Ben bunu istemiyorum, beni aldatmayın!

Sevgilim, beklide şu an başka kadınların kollarında ucuz içkiler yudumluyorsun ama benim hala ümidim var. Çünkü ben umudumu kesersem içimde kök salmış ağacın devrilip yok olacak. Ben bunu istemiyorum, o yüzden kendime yalancı bir güneş yarattım. Gözlerimden damlayan yaşlar o ağacı suladı ve yalancı güneşim o ağacı besledi. Ben o ağaç devrilmesin diye kendime hayali bir dünya yarattım ve senden tek isteyim onu yok etme! Eğer ağaç devrilirse sadece duygularım ve kalbim değil içimde sana sunmadığım yanımda yok olacak. Bunu yapma. Senden tek isteğim bendeki seni yok etme!
          Ben bu satırları yazarken  o sadece bir telefon yakınımdaydı ama ben acı çekmeyi seçtim. Çünkü gerçek aşıklar kavuşamazlar. Leyla ile Mecnun hikayesini herkes bilir ama hiç kimse neden bu kadar dillendirildiğini anlamaz. Aşkın yüceliğini kendi pis dokunuşlarımızla kirlettiğimiz içindir bu. Gerçekten aşık bir adam dokunmaktan çekinir ve gerçekten seven kadın sabreder, savaşır. Savaşmadan seven kadın yoktur.

İstemiyorum, gerçekten istemiyordum.

ELVEDA! Siz beni tanımadan buradan ayrılıyorum ve artık buraya hiçbir şey yazmayacağım ama eminim ki bir gün sizinle tanışma fırsatım olacak. Asla yazmayı bırakmam, bu düşünülemez benim için. Sadece şunu söylemek istiyorum her şeyi çok seviyorum.

Ölüm dünyaya ilk düştüğünde ağlayan sadece melekler değildi.

Yıllarca hep aynı şeye inandım. Arkamda hep aynı şeyi buldum. Uyudum ve uyudum, kendimi dipsiz bir kuyuda köle olarak buldum. İnandığım şeyler tuzla buz olduğunda bile o arkamdaki asla gitmedi. Nefret; şeytanın kılıcından daha keskin ve acı verici olan bu duygu insanın kanını katrana çeviriyor.