Ne olursa olsun beni böyle yalnız bırakmanı unutmayacağım. Senin için onca çabama karşılık bir hiçe sayılışımı, herkese adaletli olup beni hakettiğim yere koymayışını, sensiz çırpındığım gecelerde kendi gururumu hiçe sayıp hevesle sana koştuğum zaman ağlayarak geri döndüğüm geceleri senin için bunca çaba verirken karşılığını alamayışımı asla unutmayacağım. Sen bana hakkım olanı sadece hata yaptığımda verdin ama nedense çabalarımın hakkını alamadım. Tamam dedim verir dedim kırıldım içten içe yok olma eşiğine geldim ama ben yinede sen dedim. Herşey geçiyor ama sen geçmiyorsun dedim. Geçmeyen tek şey yaranmış, bana yaşattığın acılarmış. Ben artık senin acılarına katlanamıyorum her defasında sana deli gibi koşarken kalbi kırık bir şekilde geri dönmeye dayanamıyorum. Ben artık yoruldum. Beni istemeyişine, kapının dışına koyuşuna, her defasında kırışına. Çok yordun kalbimi. Bu vicdanla yaşayabilecek misin?
