irv

merhaba

buraya yazmayi cok ozledim

i could eat that girl for lunch

benim bu ergenlik ne zmn bitecek baba 

KANKA SELAM

umarim baska bir evrende aramizda mesafeler olmaz ve hayat bizi birbirimizden bu kadar erken koparmaz seni cok ozluyorum anneannem

herhangi bir insani unutmanin imkansiz oldugunu, zamanla o insana dair herhangi bir his uyandirmayacak ve dusunulmeyecek raddeye gelinebildigine inanırdım ama sanirim unutuluyor hayatimin belirli zamanlarinda var olmus olup uzunca sure konusmadigim cogu insanin bazen gercekligini kavrayamiyorum sanki benim zihnimde olusan bir hayal gibi veya ruya gibi geliyor

ne kadar kusersek kuselim her zaman benimle oldugunu hissettiren o kiz.. cok seviyorum 

tercih yaptigimdan beri uzak yerleri yazmak gercekten dogru muydu aklima takilip duruyor. son dakikasına kadar bir tane de dibimden bir yeri mi yazsam diye cok dusundum ama yapmadim. cok geriliyorum gercekten cok. arkadaslarimi, annemi ve kedilerimi geride birakmayi hic istemiyorum ama bu sehirde, bu evde de daha fazla yapamiyorum sanki boguluyorum. yillardir universiteyi uzakta okuyup kurtulacagım, rahatlayacagim hayaliyle yasadim su an da o hayalin ilk basamagindayim ama neden bekledigim gibi sevinemiyorum neden dogru hissettirmiyor? annemie konustugumuzda annem cumlesinin icinde "sen gidince" yi gecirince icim o kadar aciyor ki en istemedigim sey annemi burada birakmak, bir yanımı burada birakacak olmak cok zoruma gidiyor ama surekli kisitlanmaktan, yiyecegim laflari dusunmekten, istedigim hayati yasayamamaktan, surekli susup izlemekten, bazi seylerin surekli surekli yuzume vurulasindan, ev icindeki kaosdan da o kadar bıktım ki gercekten artik sabredemiyorum. universiteye baslayinca da her seyı geride bırakip yepyeni bir sayfa acacagim ve ben o yeni sayfami eskisi gibi baslayip devam etmek istemiyorum, universite okuyup sonrasinda elle tutulur bir ise, bir birikime sahip olamamak da var bu da beni cok geriyor. neden su yasimda yillar sonra nerde olacagimin adimini atiyorum ki?? uzaga gidip hicbir sey kazanamazsam ne olacak yine hayal kirikligi olursam ne olacak of neden her sey benim elimde olmak zorunda

dusunuyorum da ben eskiden her durumu en ince ayrintisina kadar didikleyip duruyordum bir durumun surekli olumsuz yonune odaklanip kendi kendimi surekli yakan kanatan biriydim. bu halimle farkinda olmadan baskalarinin da ruhunu emiyordum o zamanlar asla kabul etmesem de gercekten cok cekilmez biriydim beni mutlu etmek cok ama cok zordu bir insan hicbir seyden mi memnun olmayip surekli mizmizlanir????? ama bu yil onceki yillara kiyasla bu dusunce yapisindan fazlasiyla siyrilabildigim icin cok mutluyum hayatın guzel taraflarina odaklanabiliyorum hayattan zevk alabilecegim seyleri goruyorum eskiye kiyasla daha az yikiliyorum ve uzuluyorum,, bu iyi bir sey mi veya yine mi bir kirilma noktam gelecek bilmiyorum. geriye donup bakinca o zamanlar uzuldugum seyler bile cok farkli ve sacma geliyor. buyumek, o ergen dusunce yapisindan siyrilmak gercekten boyle bir sey mi acaba?? suna da bir kez daha sahit oldum kilit nokta kesinlikle kisinin kendisini sevmesi ve deger vermesiymis. evet bu evreye gelebilmek insani ne kadar zorlasa da sonrasinda resmen insana bir cicek bahcesi sunuyor hayat cok daha katlanilabilinir hala geliyor. surekli bir seyleri zorlamanin, baskilamanin da bir anlami yok su akar her zaman yolunu bulur her seyi akisinda yasamak, tadina doymak kesinlikle en guzeli. kendimdeki o depresif umutsuz perdemi kaldirabildigim icin de kendimle cokkk gurur duyuyorum 2024 yili biterken kendime verdigim sozlerden kisisel gelisimimi etkileyecek en iyi sozdu