poszidan

dönsen bile, bulamazsın beni bende.

altımda çıldırtırım Karadenizli faşistleri.

neyse, en azından arkadaşım sevgilisinden ayrıldıktan sonra altına yatmadım.

aşk dediğimiz, büyük ölçüde kimyadır.
          el terlemesi, kalp çarpıntısı için biraz norepinephrine;
          ayakların yerden kesilmesi için biraz feniletilamin, biraz dopamin yeter de artar bile.
          ama sadakat öyle mi? düzenli vasopressin ve oksitosin gerektirir ki, bu her zaman mümkün değildir.

"böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. dünyanın bütün kızılderilileri yenilir, spartakus kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, sadri alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. o ağladıkça ben de ağlardım. nedenimi bilmez ağlardım. ağladıkça sadri'ye kıl kapar gıcık olurdum. üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi durusuna, sadri'nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine."
          
          

sana denk gelinmez,
          sana çabalanır.
          seninle güzel günlere dilek dilenmez.
          güzel günler için savaşılır.

sağlık olsun yavrum. o kutlamadıysa ben ölmedim. iyi ki varsın güzel bebeğim. hastalıktan kurtulduğun güzel bir sene diliyorum. seni çok seviyorum 

bir insan, bir başkasını cezalandırmak için hakikaten kendini öldürebilir mi?
          
          zaten intiharların çoğu, başka birini cezalandırmak için yapılmıyor mu?

düşkünlüğüm deli gözlerine.

güzelim bu geceyi benim için ayır.