𝐏𝐚𝐦𝐢𝐫𝐚

Günler geçiyor. Kederli, ıslak, karanlık günler.

Ölmemişim, sağlıklıymışım, iyiymişim aslında.
          Duygunun da kanseri olduğunu, anıların da sakat kalabildiğini, hayallerin de ölebildiğini görmüyorlar. 

Sokakta kuş ölüsü bulmuş çocuk gibi ağladım 
          Söz verdim, söz verdim.
          Ruhumu gömdüğüm yer hâlâ belli.
          Güneşi özledim, sonra seni
          Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.