Biraz kırgın, biraz yorgunum. Belki birazdan fazla fakat bilemiyorum. Her rüzgar bir deprem sanki. Korkuyorum ama susuyorum konuşacak mecalim yok çünkü. Konuşma isteğim yok çünkü. Uykusuzluktan nefes alamaya bile yok mecalim. Ama duruyorum öyle suskun sessiz. Gören güçlü desin diye dik oturuyorum halbuki kamburum ben. Gelen geçen söz etmesini düşünüyorum şu durumda. Ailem yanımda yok, güçlü durmalıyım diyorum. Ama güçsüzüm, bu yazıyı yazarken tükeniyorum, bitiyorum. Koyduğum son noktalar sanki bunlar, bir belirsizlik içinde 3 noktaya dönüşüyorlar