kso000besaa
Benim halime öylece baktı.
Gözlerindeki ifadenin bir kısmı üç ay öncesinden kalma, bayatlaşmaya yüz tutmuş bir duyguydu, diğer tarafı ise şu dakikalarda şekil bulmuş gibi tazeydi. Bana bakıyordu. Ben de ona dikkatle bakmakta olduğum için bir an ruhumu görebileceğini sandım. "İçmeyi bile bilmiyorsun. Toysun. Ama keçi kadar inatçısın." Gözlerideki gizli hayranlık mıydı yoksa zatüre geçirip mantıklı düşünme yetkimi mi kaybetmiştim?
Derin bir nefes vererek teslim oldum ve kitabımı kucağıma, dizlerimin üzerine koydum.
"Konu hiç bir zaman sadece Rüzgar değildi. Her şey bu kadar basit değil." Mantıklı tarafım susmam için yalvarıyor, bana söyleyeceklerim için pişman olacağımı hatırlatırıyordu diğer tarafım ise önümdeki yabancıya tüm sırlarımı dökmek istiyordu. Ben ise sadece sustum. Uzun bir süre. Konuştukça hem onu hem de beni zehirleyen cümleler kurabilirdim ama sustum ve zehirin içime akmasına izin verdim.
https://www.wattpad.com/story/364055915?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=kso000besaa
