Bileklerimde bir nabız seni haykırıyor, zihnim de bir portre durmadan yüzünü çiziyor.

Gitsen dur diyecek gücüm yok, öyle bir yenilmişlik bende ki... Ama gitme sen yine de, öyle bir sevgi benim ki.

Çare ölüm olsaydı, Azrail sırasıyla can almak yerine, İsrafil' in sur sesini beklerdi.

Marifet bakar bakmaz görünen, toprak altına girdiğinde çürüyen, dayanıksız bir bedeni sevmek değil; o bedenin içindeki kusursuz ruhu keşfedip onu sevmekti.

Yeryüzünde ruhuma yakın bir şey bulamadım, hayallerimi gökyüzünde arıyorum.

İyi hissetmeye yaşamak kadar ihtiyacım var.

Ansızın gelen şeylere zaafım var. Sana baştan yeniğim bu yüzden.

Adına kötü demişler, öldürülen tüm iyilerin.

Ruhları ışıktan hoşlanmayanların gözleri, karanlıkta da kamaşır.

Ben sussam, sen duysan...