loya

3.5 oldu bile

@victoriainthedark en azından sesini duyan birileri varmış öyle düşün (“:

@adioslaviniaa  hayırr, henüz değil :(

@mcvitaes  öncelikle nereden başlasam bilmiyorum, yazdığın her şey beni çok mutlu etti. Aynı zamanda çok üzdü. Bunca zamandır içimde biriken her şey bir anda yazıya dökülmüş gibi okudum. Çok yazışından yakınmışsın ama ben bitince "keşke biraz daha yazsaydın" diye geçirdim içimden. Bangtan adamlarımı, taekook'u ve o zamanlardaki bizleri çok özledim. Basit bir uygulamanın kimi zamanlarıma can simidi olup toparlanıp mutlu hissettiğim o zamanları çok özledim. Büyümeyi çok istediğim ve büyüme hissinin şu anki kadar acı vermediği yalnızca birkaç yıl önceki o halimi çok özledim. Ama elimizden anılara sahip çıkmaktan fazlası gelmez onu da biliyorum. Umarım bundan sonra her şey bizim için çok daha güzel olur. Bu hayat telaşından kaçıp dinlenebileceğimiz nice ortak alanlarımıza eski hevesimizle geri dönebilmeyi umuyorum. Daha bir sürü şey yazmak istiyorum ama sonu olmaz eminim. Bir yerde bitirmek gerek. (devamının gelmesini umarak) Vaktini ayırıp profilime bıraktığın fikirlerin için teşekkür ederim, okumak ve benzer şeyleri hissetmek çok kıymetli. Dilediğin zaman yazdıklarını okumak için beklediğimi bilmeni isterim. Hayatında çokça başarılar, mutluluklar ve sevgi dolu anlar diliyorum. (RP jeonggukumla gelmeni bekliyoruz küçük evrenimize) <3

kendimizi üzülmekten alıkoyamasam bile bütün bunlar benim için inanılmaz değerli... aynı dili konuşmuyor olsak bile bizi bir çatı altında toplayıp da hangi durumda olduğumuz fark etmeden günümüze güneş gibi doğan bts adamlarını hayatımdaki neredeyse her şeyden daha çok seviyor ve anlam yüklüyor, onlara bir teşekkürü kesinlikle en büyük borç biliyorum
            
            bizi birleştiren onlardı, kendimi ve kimliğimi keşfederek kabullenme sebebim onlardı, beni bu kadar özgüvenli ve sevgi dolu kılan da onlardı ve kimi zaman köpekler gibi yorularak çalışsam kimi zaman da pinekleyerek büyük tembellik yapsam bile her durumda kıştan sonra kiraz çiçekleri açıp da baharın geleceğini bana, bize öğreten yine onlar
            
            çok uzun olduğu için tekrardan özür dilerim, kendimi çok daha iyi hissediyorum çünkü hâlâ yalnız olmadığımı ve en azından birilerinin benim bu konudaki yalnızlığımı anlayacağını umuyorum
            
            evrenlerini de (fic demek istemiyorum çünkü benim kendi evrenime gösterdiğim özen gibi, ne olursa olsun onlara gözbebeğin gibi baktığını hissediyorum) çok yakın zamanda -yarın bile olabilir- okumaya başlayacağım
            
            içerik üretmese bile en azından arada sırada aktif olmaya devam eden üç beş kişiden biri olduğun için teşekkür ederim, hayatında hep en iyi ve en mutlu olduğun yerlere gelmeni dilerim

bu arada tüm kalbimle de özür diliyorum çünkü çok fazla şey yazdım ve aklımdan geçeni yazmak dışında da bir şey yapamadım ama uzun zamandır içimi birine dökme fırsatım olmamıştı ve hem bangtanın hem de bizim büyümemizin bende yarattığı travmatik etkiyi de bir türlü açıklayamıyordum, o yüzden bu bana çok iyi geldi
            
            life goes on, 
            
            yaş alıyoruz ve çocukluk/ergenlik dönemleri sona ermeye hazırlanıyor, yedi güzel adam bir yıllık solo dönemin ardından askere başlamış ve hatta jin ile hobi neredeyse geri dönmek üzere (siktir, bizden büyük olmasına karşın küçük bebek diye sevmekte ısrarcı olduğumuz jeongguk adamı bile bu sene yirmi yedisine basıyor)
            
            üniversiteye başlayanlar (sen de dahil olmak üzere), kurgularıyla ya da onları kaldırmadan çekip giden güzel insanlar, evlenenler, yaşamını yitiren ve belki de çalışmaktan durup da nefeslenecek zamanı bile bulamayan onlarca insan olarak biz; her şeye rağmen güzel zamanlar geçirdik

@oxytaen  askim gel hele bi öpim