არ ვიცი, ამ შუა ღამისას აქ რამ შემომიმყვანა, მაგრამ ჩემო საყვარლებო, მომენატრეთ!!
თითქმის ერთი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ბოლოს შემოვედი და კარგად დავათვალიერე აქაურობა. საქმე ისაა, რომ წერას თავი დავანებე. რაც პიცის ნაჭრის თარგმნა დავასრულე, აღარაფერი დამიწერია. მცდელობა მქონდა, "ტყუილი ორისთვის"სახით, მაგრამ არ გამომივიდა. თითქოს ჩემი ის ნაწილი, რომელსაც წერა სიგიჟემდე უყვარს, უბრალოდ აორთქლდა ჩემში და ძალიან დიდ სიცარიელეს ვგრძნობ ამის გამო; გარდა ამისა, მენტალურადაც კარგ ადგილას არ ვიმყოფებოდი თითქმის ორი წელი და შესაბამისად, ამანაც ძალიან იმოქმედა ჩემს კრეატიულობაზე. თუმცა, ახლა ძალიან დიდი ძალისხმევის საფუძველზე, ნელ-ნელა ვუბრუნდები ჩვეულ ცხოვრებას, მათ შორის, იმ საქმიანობებსაც, რომლებიც ძალიან მიყვარს და ალბათ, ამიტომაც მოვედი ისევ აქ. ძალიან მენატრება წერა, ძალიან მენატრება თქვენი თბილი და ტკბილი კომენტარები, რომლებიც დღემდე ჩემთვის უდიდესი ბედნიერების მომტანია, ჩემი მოტივაცია, რომ იმედი არ დავკარგო იმისა, რომ წერას ოდესმე ისევ შევძლებ და ისევ გაგიზიარებთ ჩემს სამყაროს თქვენ.
სანამ რამე ახლის იდეა შემაწუხებს, 11:11-თან დაკავშირებით ჩავიფიქრე რაღაც, რასაც ალბათ მისი დაწერის "იუბილეს თარიღზე" გაგიმხელთ :)
ძალიან მიყვარხართ და მართლაც ძალიან მაკლიხართ. იმედი მაქვს, მალე დაგიბრუნდებით და კიდევ უფრო დიდი იმედი მაქვს იმისა, რომ კიდევ გახსოვართ და თქვენც ისევე ელოდებით ჩემს დაბრუნებას, როგორც მე თქვენთან შეხვედრას. <3
ლეა.