Bir mum yak ve yanıma otur.

Yüzündeki tüm acıyı sil çocuk, bana değil dünyaya anlat hikayeni. Aç perdelerini, görüyor musun yıldızları nasıl da karanlık parlıyorlar?
Nüfus cüzdanındaki isim ne bilecek ki senin hikayeni, rakamlar yaşını anlatırken haberi olacak mı seni gerçek anlamda yaşlandıranları? Kim olduğunu daha sen bile bilmezken, bir hikaye uydur onlara. 
Ben anlamam belki ne dediğini, ama yaşayan bilir. 
Sen seç mürekkebini, nasıl olsa yanıp kül olacak sonunda hepsi.
İçini dolduran tüm o boğucu hislerden kurtul, at üstünde taşıdığın okyanusu. Kalbinin üstünde ağırlık yapan kederini öldürme, bu hikayeyi yazmak için onlara ihtiyacın olacak. Dünyanın ve insanların ne istediğini görmezden gel, onların istediği kişiliği bulmak yerine, kendi kişiliğini yarat. 

Oysa ben katil gibi hissediyorum, hayallerimi öldürmüş gibi.
Hain gibi hissediyorum, olmak istediğim kişiye ihanet ettim çünkü. 
Fakir olduğumu düşünüyorum, daha yaşayamadan kaybetmeye başladım duygularımı.

Tanımak istiyorsan beni, hikayelerime bak, en az senin kadar yalancılar, uydurulmuş ve gerçeklerle dolular.