Çocuklara gökkuşağının yedi renkten oluştuğunu öğretmeden evvel, siyahı bir renkkuşağı olarak görmeyi öğretselerdi, karanlıktan korkan küçük çocuklar; acılara karşı aciz insanlar olmazdık. Karanlığı gökkuşağına benzetip hayallere dalar; acılara koca bir gülümsemeyle karşılık verirdik. Bir umut, daha güzel 'insan'lar olabilirdik; insan olabilirdik.
°ø
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
Story by Sema Demir
Meyus
Soğuk kış günü.Bomboş sokakta duyulan adım sesleri ve ensemde hissettiğim nefes.
Ben korkmazdım,hayatımın en...
