saye

bir zahmet yapın artık.

şanslısınız ki küçük prens ve oğuz atay'ın eserleri gibi daha nice eser sırasını bekliyor

kısacası bir eseri yargılamak yerine önce o eseri gerçekten çözdüğünüze emin olun

zira ben alemlerin padişahıyım, sen de benim

bana hatıradır ateşin, yanarım 
            seni başka kimse bulamaz, kayıbım derinlerde

bugün oturdum ölümü düşündüm
            20 yaşında ve hayat bu kadar güzelken

eski zamanlardaki büyük yalnızlar mutluydular, ikiyüzlülüğü bilmiyorlardı, gizleyecek bir şeyleri yoktu; bir tek kendi yalnızlıklarıyla söyleşiyorlardı

bu, hayatın en yorucu vazgeçişidir

la petite mort, la douleur exquise

hilkattan sancım, o dünyalara yenik düşmeyen dizlerin koşacak ya bana, diz çökecek usulca, bil ki bunun hayalini erken kurduğumdan, koştuğun topraklara dizlerimi verişimin üzerinden geç kaldığın her bir gün kalkamıyorum, seninle kalkamıyorum bu hayata

gecelerin aynası gözlerine doğruca bakamayacağım o günbatımı anı, dudaklarıma vurduğum prangalar ağırlığı ile ayak uçlarımızda birikseydi diyecektim ki; yeminler olsun güzelliğinden bana boyun eğdiren tanrına, kaldırmaz senin göz kapakların habis şafakların bulutlarının ağırlığını, yağabildiği kadar düşmesin elmacıklarına tek damla, ellerim titrer yoksa küçüğüm, ellerim titrer severim seni oracıkta, sevgim yüzüne çarptığı sonrayı dahi beklemeyen o sabırsız an, özgürlüğe hakaret prangalar aramızda bariyer oluşturur, bir daha o içimin gittiği yüzüne bakamam diye suskunluğum

neyse asıl hesaba geçeyim, ürperdim burada

işte yine oluyor, karşımdaki o hilkattan sancılandığım çehrenin antidepresan gülümsemesi

bencilce istek lakin kaş kavisinin kenarında gördüğüm mutluluk hayatımın hiçbir yerinde uğramamışken bencilliğin hakkım olmadığını hangi mutlu insan söyleyebilir ki, söyleyenin asıl bencil olduğunu bilen mutsuzlar bana katılırken?