🐺

diğer hesabımın düzensizliğine karşı burası daha güvenli bir alan gibi geliyor 

doğanın kendi fırçasından çıkma bir kadın yüzü var sende; ey tutkumun efendisi, ecesi; yumuşak bir kadın yüreği sendeki ama farklı özü, iki yüzlü, vefasız kadınların yüreği ile yok ilgisi

göğsümde büyüyen koca bir harf vardı ve literatür alimleri o harfi büyüterek bir kavram haline getirmem için gönlümü yorsa da ben bütün nesnel laflardan uzak durarak onu ve izlerini kendi adımla bir yaşatmaya çalışıyordum

bir yol ayrımında aklımın dudaklarından öpüyorsun sen ve paranoya nedir bilmiyorum artık

boynunda bir yer vardır ben bilirim,
          ne zaman oradan öpsem değişir gözlerinin rengi
          yanar dudakların, terler avuçların
          dökülür kapkara bir aydınlık gibi omuzlarına saçların

bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana
          ne opera aryaları
          ne beşinci senfonisi beethoven'ın
          bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
          tan yerinde unuttuk gözlerimizi
          gel artık
          hayata yeniden başlayalım
          bu mavilerde kimse görmez bizi

sözleri tekrarlayarak yok eden çocuk gibiyim, acı çekmeyi öğrendiğimde ismimi de öğrendim

düşerken hissizleştiren alacalı duvarlarının serin ölüm tortusu tenime çarpıyor da unutuyorum hissetmeyi, sonra da uyuşuyor parmak uçlarım

70'lerde olsak bir sürü plak alırdım sana, 80'lerde açık hava sinemasına götürür ve izledikten sonra muhallebi ısmarlardım, 90'larda mahallenin bütün güzel misketlerini kazanır dökerdim avuçlarına; 21. yüzyılda nasıl sevilir inan ki bilmiyorum, içim ısınmadı bu yüzyıla, bağışla 

senin gülüşün bana ötüken