duru

aylardan mayıstı ve en zoru, şöyle bir dokunup geçen aşkı unutmaktı; çünkü aylardan mayıstı

hatıra diye sakladığın şeyler gözünde yavaş yavaş çöpe dönüşünce anlarsın kalp soğuyan bir şeydir sonra yine anlarsın soğuk da acıtır

mideme sapladığın bıçağın üzerindeki ellerini bile tutmak istiyorum

kalp insanın en ağır valizidir. bu yüzden hiçbir şey yapmazken bile bu kadar yorgunuz

bi fotoğrafa bakıp o ana geri dönebilmek için her şeyimi verirdim diyorsun ama her şeyim dediğinde aklına gelen her şey zaten o fotoğraftaymış

bir boşluk ki nasıl insanla dolsun? 

yangın sayılır

sen insana bu bayırları beraber aşalım sonra çok güzel düzlükler göreceğiz vaatleri verip o bayırı da o düzlükleri de o kişinin başına yıkarsın. sen böyle bi yıkıcısın. SEN YIKICISIN BAK UNUTMA BUNU. sen sadece yıkıp gidersin

insanın yanında elini tutan sırtını yasladığı insanlar olur ama başka bi yere dalıp olmayan birini iki saniye bile özlemek yalnızsın demektir. beni kalabalıklarda hep yalnız bıraktın keşke kimse bakmasaydı bana hiç ama senin bakışın üstümden eksilmeseydi

herkesle ödeşmek icin sıraya girdiğim gün sana gülümseyip geçeceğim