Kolpa.

11'47

Arza hacet yok, halim sana ayândır.
          Dile gerek yok, sessizliğim sana beyandır. 
          Söze lüzum yok, susuşum sana kelâmdır. 
          Kelâma ihtiyaç yok, aşk sana figândır.

Başkalarına gülsem de, 
          Senden uzakta kalsam da, 
          Sevmediğini bilsem de 
          Ben gene sana vurgunum.

Konuşmalar oldukça hoş, bende bir şey bırakayım o hâlde. 

Çok değil.. Bi seni göresim geldi,
          Bir de gülüşünden öpesim.
          Çok değil.. Bi yüzünü sevesim geldi,
          Bi de seni verene ölesim. 

Ara sıra geliyorsun aklıma
          "Bana ne diyorum.
          "Benim derdim yeter bana, bana ne!"
          Alıştım mı yokluğuna?
          Vaz mi geçiyorum varlığından?
          Tedirginim aslında
          Ya başkasını seversen?
          İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

"At vuruldu; içim paramparça Rüveyda!"

Ben, yine de vazgeçmedim seni sevmekten.
          Eskisi gibi değil ama..
          Biraz buruk, biraz küs, biraz sitemkâr seviyorum artık seni.

Konuşuyoruz desem konuşmuyoruz da
          Ayrı ayrı şeyler düşünüyoruz üstelik
          Birbirimize bakarak
          Ne seviyoruz ne de sevmiyoruz birbirimizi
          Ne varız ne de yoğuz gerçekte
          İki lamba gibiyiz, iki ayrı yerinden
          Aydınlatan odayı.

'Henüz vakit varken, gülüm, 
          yüreğim dalındayken henüz, 
          şu Mayıs gecesi rıhtımdan geçmeliyiz söğütlerin altından, gülüm, 
          ıslak salkım söğütlerin.
          Paris'in en güzel bir çift sözünü söylemeliyim sana, 
          en güzel, 
          en yalansız, 
          sonra da ıslıkla bir şey çalarak
          gebermeliyim bahtiyarlıktan
          ve insanlara inanmalıyız.'