Damla

Bir arkadaşımla konuşma sonucu elimdeki özet bilgi ...
          
          "Ben zamanla öyle oldum , eskiden öyle biri değildim .
          Eskiden çok daha mutluydum . Ben bütün duygularıma kapıda veda ettim .
          Kapıdan çıkarken o duyguları tekrar aldım ve beraber ilerledik hayatta . Ama ben onları her bırakışımda ve her yeniden alışımda bi tane duygum eksildi .
          Şimdi de geriye kalan tek şey birazcık mutluluk , birazcık hüzün ve birazcık da sinir .
          Yaşadıkça değişiyorsun ...
          Bende yaşadıkça değiştim ."

Neyi yanlış yapıyorum ? 
          
          Yaşadığım onca zorluk var , ve ben tüm bunlara göğüs geriyorum . Bunun ne kadar zor olduğunu biliyor musunuz ? 
          Bir şeylerle kendi başına cebelleşmek , kendi içinde biriktirmek , sineye çekmek ... 
          İnsanlardan korkuyor hale gelmen ve artık seni hiç bir şeyin mutlu etmemesi ...

Artık bi köşede oturup saatlerce duvara bakmak istiyorum . Kulağımda kulakık olsun , odada da herhangi bişey olmasın . Sadece boşluk ... Ve sessizlik ...

Gözyaşlarım dinmek üzere , kalbim yorulmuş ve artık dayanmamak üzere ...

Delirme yolunda ilerleyen yoldaşlarım , ne habersiniz ?

Kimdi beni gerçekten tanıyan , seven ? 
          Benimle gülüp , benimle ağlayan ? 
          Bana arkandayım diyen , seninleyim , yapabilirsin diyen ? 
          Bana her konuda destek çıkan , bana hayatın zorluklarını anlatan ? 
          Her daim yoldaşım olan ve beni asla yalnız bırakmayan ?
          Kimdi ?
          Var mıydı ki ?
          Hiç tanışmış mıydık onunla ?
          Konuşmuş muydu benimle ?
          Kalbine fısıldamış mıydı bunları?
          Acımış mıydı bana ?
          Kalbim parçalanmışken sarmış mıydı yaralarımı ?
          Gözyaşlarımı silmiş miydi ?
          Düştüğüm zaman elini uzatmış mıydı hiç ?
          Bi tırnağını oynatabilmiş miydi , ben onun için dünyayı oynatabilecekken ...
          
          ...

Belki de yaraları sarmaya çalışmak , onları sadece daha çok kanatıyordur !

Sen hayatımda gördüğüm en masum ve mutluluğu hak eden insanlardan birisin. Lütfen hayatın boyunca sana engel olmak isteyen insanları umursama, ben hep seninle olacağım lütfen sen hep mutlu ol. 

Bişey dicem , kendime bi instagram hesabı açtım . İLK DEFA ! ^^ 
          
          Bu saçma şeyin mutluluğunu yaşıyorum . Sanki dünya birincisi oldum , çok gerekliydi sanki bu hesap ama ne bileyim . Mutlu oldum işte :)

Ben ...
          Kalbimi kıran insanların kırıklara basıp ‘oh olsun sana’ demelerinden korkuyorum . Ben tekrar kırılmaktan korkuyorum , kırıkları toplarken elimin kesilmesinden ... Kendime derin yaralar açıp ‘boşver’ demekten korkuyorum . Kırıkları benle toplayanların beni tekrar kırmalarından korkuyorum . Kendimi değersiz insanlar için üzmekten korkuyorum ...