İnsan bazen ölümle yüzleşir.
Bakar,bakar ve bakar.
Ölüme aslında ne kadar yakın olduğunu görür. Sevdiği insanlardan ise oldukça uzak...
Korku salar içini. O insanları tamamen kaybedip yalnız ölme korkusu.
İtiraf edemez ölümü, farklı şekilde açıklamaya çalışır kendini...
Ama yapamaz.
Kendine de itiraf edemez.
Öylece kalır işte.
Sonra ortada üzücü ölümler, yarım bırakılmış hisler ve hayal olarak kalan vedalar...