H. G. Bilgiç

 #geceyarısıvalsi - #düşmanlasontango yayınlanmamış bölümlerden. #önokuma (Eyşan #moskovadageceyarısını Savcı Calvin Escoffier'e özet geçmek istememiştir. :D) 
          ...
          
          "Nikolai Kostantin ile bu sayede mi tanıştın?"
          
          "Poker turnuvasında." Dedim uçağın aştığı manzaralara dönerek. 
          
          "Vivien ile peki?"
          
          "Aynı turnuvada." Dedim. Geçmişi anlatmama gerek yoktu. Değilse Rus mafyasına sızmak için Sinyor'a nasıl Roş verdiğimizi ardından Harvey'nin onu nasıl öldürdüğünü ya da Nikolai için iki günlük de olsa nasıl fuhuş yaptığımı ve bu yüzden Vlad'ı nasıl kestiğimi, Marianne'in beynini nasıl patlattığımı veya Harvey'nin Vasili'yi nasıl da zehirleyip kalp krizi geçirttiğini anlatmak zorunda kalacaktım.  Bir savcı olarak Calvin'in bu detayları bilmek istemeyeceğini düşündüm. "Onu Nikolai'ın pençesinden söküp aldık desek yalan olmaz."

Paris’te Geceyarısı neden iki defa yayınlanıyor acaba? Kafam çok karıştı.

 #geceyarısıvalsi serisinin son kitabı olan #düşmanlasontango 'nun yayınlanmamış bölümlerinden #önokuma 
          
          Valero yanıma geldi. İlk muayenesini ayakta yapıyordu. "Chica estupida (Aptal kız) !" Diyerek kolumdaki yaralarla ilgilenmeye başladı. "Quieres morir (Ölmek mi istiyorsun?)?"  
          
          Dokunuşları nezaketten o kadar uzaktı ki kolumu tutuşu bile canımı yakıyordu. Buna rağmen yumruğumu açmadım. Beni iyileştirecek son insandı Valero. 
          
          Kolumu hiddetle geriye çekerek "Estoy bien! (Ben iyiyim!)" Diye tısladım. 
          
          Valero kolumu tekrar kavrayıp sıkarken dişleri arasından tıslayarak konuştu. "Ooo pequena, nunca estas bien y no lo esteras! (Ooo küçük kızım, iyi değilsin ve asla olamayacaksın!)" Sonra yaralanmış kolumdan acımasızca bir hızla beni Nikolai'ın önüne fırlattı. "Habra un alto precio por estas fugas. Verdad, Nikolai? (Bu kaçışların ağır bir bedeli olacak. Değil mi Nikolai?)"
          
          Nikolai gözlerini Harvey'den ayırarak bana döndü ama muhatabı Valero'ydu. "No tengas dudas, Valero. (Şüphen olmasın Valero.)" 
          
          İçim ani bir sarsıntı ile titredi. Nikolai'ın aklından geçenleri yapamayacak olduğunu biliyor olmama rağmen korkumu engelleyemiyordum.  Korkumu engelleyemediğim gibi dilimi de tutamıyordum. "Bu kez size boyun eğeceğime kendimi asarım, daha iyi!"
          
          Nikolai kaşlarını kaldırırken simsiyah gözlerine tekinsiz bir gecenin karanlığı çöktü. Gözlerime inatla oturmuş karalarında muazzam bir vahşilik uyanıyordu. "Cuando se hebra recuperado completamente el brazo, Valero? (Kolu tam olarak ne zaman iyileşir Valero?)" Diye sordu bakışlarını üzerimden ayırmadan.
          
          "Se habra recuperado en un mes. (Bir ay içinde iyileşir.)" 
          
          Valero'nun cevabı ile birlikte Nikolai başımı antredeki ayakkabılığın köşesine geçirerek kafamın ahşap zeminde sekmesine sebep oldu. "Entonces no tengo que procuparme en un mes, esto también se habra recuperado. (O halde endişelenmeme gerek yok. Bir ay içinde bu da iyileşmiş olur."  Diyerek seken kafamı iki eliyle birden tutarak yüzümü Harvey'nin tam yüzüne doğru tuttu.

Hanzade’yi başka bir yerde mi yazıyorsunuz ben konuşmalarımı kaçırdım acaba

Hanzade 25. Bölüm yazımı bittiğine göre bende gidip Düşmanla Son Tango'ya (PGY Final kitabı) Yeni bölümü yazayım :))

 #hanzade #önokuma #spoi
          
          “Alina iyileşir iyileşmez boşanırız.”
          
          Yiğit sertçe başını salladı. “Hayır.” Dedi akabinde net bir ifadeyle. Gözyaşları yanaklarına dökülmüş olsa da ifadesi narin bir bakış olmaktan çok öteydi. “İkimiz de yarım yamalak bir ailenin ne demek olduğunu biliyoruz İzmir.” 
          
          Biliyorduk. Yarım aile demek, hiç aile demekle aynıydı. 
          
          “Bir aile olacaksak bu gerçek bir aile olacağımız anlamına geliyor.” Yiğit gözlerime bakarak durumu kabullenmem için bana izin veriyordu ama… Ben ne demek istediğini dahi anlamamıştım. “Benim inisiyatifimdeki hiçbir çocuk ne senin ne de benim gibi büyümeyecek.”
          
          Yer altımdan kayıverdi sandım. 
          
          “Sana beni sevmeni söyleyemem. Seni seveceğimin sözünü de veremem.” Yiğit karşımda olabilecek en çıplak gerçeklerden bahsederken kulaklarım korktuklarını duymakla meşguldü. Burnumun sızlamaya, ellerimdeki kanın çekilip buz gibi terlemeye başladığını hissettim. “Senin hassasiyetlerin var, benim de birçok hassasiyetim var ama birbirimizi çok iyi tanıyoruz. Dengeyi bir şekilde kurarız.”
          -
          -
          İşte cesaret. İşte feraset. İşte adam gibi adamlık. Mı desek? Yoksa İzmir ve Hazan'ın hüzünlü sonu mu desek? Yorumlarda buluşalım.

 #Hanzade #önokuma #spoi
          
          ‘Hala Mardin’de olduğunuzu bilmeye ihtiyacım var İzmir. Kızımı ve Aşk kadınımı benden kaçırmadığını bilmek istiyorum. Lütfen. 
          Şerefsiz’
          
          Duygusal termometrem cam bir kürdan gibi kırılıverdi. Dünden beri hassas olan terazim kuvvet noktasını şaşırdı. ...
          
          ... Belki de bu duygusal zafiyet yüzünden; Hazan aradığında filtrelerimi kullanamadım ve aramasını ret etsem de mesaj atmaktan kendimi alıkoyamadım;
          
          ‘Alina Mardin’de. Korkma. Birazdan hastanede olacak.
          İzmir’
          
          Derhal cevap geldi. 
          
          ‘Aşk Kadını? O da Mardin’de mi?
          Şerefsiz’
          
          O da Mardin de miydi? 
          
          Evet. O da Mardin’deydi ama içimde değildi. Ben ve o iki başka ruhtuk artık. Öyle olmak zorundaydık. Hem Ayşem’e hem de Aşk Kadınına sahip olmak isteyen Hazan başarmıştı. Aşk kadını tüm kalbiyle onundu ama ben… Ben İzmir’dim. Kızını hem babasının hem dedesinin gazabından korumak isteyen o kadın olarak ben artık Aşk Kadını değildim. O yüzden cevap vermedim. 
          
          Ama sessizlik çoğu zaman kabuldür de derler. Belki de o yüzden cevap veremedim.
          
          -
          -
          Bugün de Hazan için mi yaksak, ne yapsak... (Evet... Miran değil artık. Hazan. ))

Hanzade Yazıyorumdur; Yiğitaşkım'dan ültimatom gelmiştir. (Hayır yeni bölüm gelmeyecek. Ve Hayır, tabii ki de bölüm paylaşmadığım için hikayeyi yazmayı bırakmadım.) #hanzade #önokuma #spoi
          
          
          “Yüzüğü taktığına göre kararın kesin.” Dedi Yiğit kısa bir süre sonra. Sesinde belli olan hiçbir renk yoktu. Sıcaklık da. Sade, kılçıksız bir eminlik vardı.
          
          O an parmağıma taktığım yüzüme bakma cesareti gösterebildim nihayet. Burnumu sertçe çekerek başımı salladım. “O kararını verdi. Ben de öyle.” Dedim düz bir tonda. Yiğit’in bu konuşmayı açarken kullandığı ses rengi ve tavırların az önce yaşananlara dair olduğunu sanmıyordum. En azından tüm sebep az önce yaşananlar değildi. Hayır; bu Yiğit’in plaza diliydi. Bu evlilik onun işi olacaktı. 
          
          Bir gözüm sağ yanımda yeni oyuncak bebeğinin poşetini yırtmaya çalışan kızıma kayarken yüzüğün parmağımı sıktığını hissettim. Kan akışını engelleyecek denli sıkıyordu ama aslında hayır. Yüzük, parmağımda kolayca dans edebiliyordu. Belki de parmağımı değil de ruhumu sıkan bir darlığı vardı yüzüğün. 
          
          “İyi.” Dedi Yiğit usulca. Konu açıldığından beri ilk kez sesini alçaltmıştı. Bunun sebebinin Alina olduğunu düşündüm. Onun duymasını istemeyeceği bir şey söylemek üzereydi. “Bir daha Hükümran’lar karımı ya da kızımı ağlatırsa bunun bedeli olur İzmir.” 
          -
          - #Hayır aşkımlar... Size spoi veremem. Yiğit'le evlenirler mi yoksa bambaşka olaylar mı pırtlar, onu da söyleyemem. Finalden sonra görüşelim.

Hanzade kaldırıldı mı?

Paris’te Gece yarısı’nın bölümleri neden kaldırıldı acaba?